.:::::::: بسم الله الرحمن الرحیم ::::::::.

٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭ سلام ٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭

  همراهی عقل و عشق

بسم الله الرحمن الرحیم

از جمله درسهایی که از مجموعه بهم پیوسته زیارت عاشورا می گیریم این است که راه سعادت فقط در صورتی طی می شود و انسان ب
رستگاری می رسد که عقل و عشق با هم همراهی کنند .
منظور ازعشق، یک مجموعه غیرمحسوس اما قوی وموثر از جانب کسی بر روی دیگران است . که با عناوینی همچون محبت و مودت
.و... شناخته می شود .
اگر قرار باشد به امور و قضایا فقط با دید عقلی بنگریم ، به مشکل برخواهیم خورد و یا بالعکس اگر بخواهیم احساسی و یا محبتی
و فقط از دیدگاه عشق نگاه کنیم ، باز هم به بن بست می خوریم . باید توانست بین این دو جمعی را به وجود آوریم و تا از عهده این
کار برنیاییم راه را پیدا نخواهیم کرد و سردرگم خواهیم بود و به فرض اگرهم راه را پیدا کنیم توان قدم برداشتن را نخواهیم داشت .
و حرکت از ما گرفته خواهد شد .
در تقـابل عشق ، عقـل قرار دارد . هـر دو در جهت مخالـف هم عـمل می کـنند .
عقل «باید» و«نبایـد» می کند ، اما عشق ، «نیستی» را می پسـندد .
عقل وقتی فرمان شدن می دهد، باید «شد» تا بتوان کاری را انجام داد ، ولی عشق به باید و نباید توجهی ندارد و در واقع بودن را
قبول ندارد و هستی آن به خاطر کسی است که دوستش دارد .
عقل انسان را پایبند نگه می دارد و حرکت را پذیرا نیست ، ولی عشق مطلقا سکون را قبول ندارد .
عقل طمانینه دارد، ولی عشق طمانینه را از آدم می گیرد .
اگر راه را پیدا کنیم ولی حرکتی نداشته باشیم مانند تشنه ای خواهیم بود که به آب رسیده ولی به آب راکد و فاسد شده . آنچه که سیراب
کننده است آب جاری و متحرک ست .
در عقاید هم همینطور است . عقیده ای که مارا به سوی کمال حرکت ندهد، به کمک انسان نخواهد آمد .
دستورات دینی مبنای عقلی دارد ، اموری به ما سفارش می شود . ما آنها را گوش می دهیم وعمل می کنیم . این پذیرش و انجام
دادن یعنی ایستایی . باید ما در حالی باشیم که از گفته یک گوینده به حرف بعدی آن برسیم . و این همان خاصیت عشق است .
نه عقل و نه عشق به تنهایی انسان را به نتیجه نمی رساند . باید هر دو را داشت و البته در حد تعادل نگه داشت .
این دو مقوله در دوستی با خدا و دوستان خدا و دشمنی با دشمنان خدا نمود پیدا می کند .
«محرم » اوج عشق است . انسان هر چقدر هم که اهل تقوی باشد و یا اهل علم باشد و یا هر چیز دیگر، این ماه فضایی را جلوی ما
باز می کند که اگر انسان ناامید باشد ، امیدوار می شود.اگر خیلی اهل عبادت ، طاعت و بندگی و اخلاص باشد، وقتی در این ماه عزیز قرار می گیرد، به کسانی برخواهد خورد که درعینحالی که چیزی ندارند، ولی بسیار والا و بالاتر از خود و هر انسان معمولی
می یابند. .
این رویکرد انسان را به حرکت وا می دارد. یعنی هرعاملی که در محرم دیده می شود، عامل حرکت است و فلسفه آن هم حرکت امام
حسین ( ع ) است . هم حرکت فیزیکی یعنی هجرت از شهری به شهری دیگر و هم حرکت و کوچ عرفانی .
این حرکت از عقل شروع شده و به عشق رسیده است. از بودن به نبودن و اساس آن بودن ، ماندن ، رفتن تا همیشه است .
امام حسین (ع) همیشه در حال حرکت است. توقف ندارد. اما همیشه همراه این حرکت طمانینه رابا خود دارد ( یا ایتها النفس المطمئنه ) . مبانی اعتقادی حسینیون، مستحکم است و عقب نشینی و خطا در کارشان نیست . اما این عدم لغزش و آرامش و استحکام ، دلیل بر قعود
واز پای نشستن آنها نیست . بلکه نشانه مجاهدت است ، قائمند ، سرپا ایستاده اند تا حرکت کنند . واین بزرگترین درس زیارت
عاشوراست .
هر کدام از عقاید ما ، دستورات شرعی ، قرآنی و... در صورتی ما را خواهد ساخت و به نتیجه خواهد رساند که این دو صفت را همراه
داشته باشند. یعنی هم مستحکم باشیم و سرپا (چه درعقیده و چه در عمل) و هم اینکه حرکت باشد .
اعتقادی ما را به جنبش وامیدارد که هم ریشه ای باشد و هم انجام دادن آن را ما را وا نگذارد .
اگر امام حسین (ع) به حج متوقف می شد و یا به سکوت در مقابل ظلم تن میداد و یا به احتمال خونریزی و شهادت از آرمان خود
دست می کشید، دیگر امام حسین نبود ، امام نبود ، انسان کامل نبود . مومن واقعی باید زنده باشد زنده اعتقاد و تلاش و روحیه و گرنه با مرده فرقی نخواهد داشت .
هر کسی هم که کامل است، دقیقا پیرو فلسفه امام حسین (ع) است . هیچ واجبی ، هیچ دستور شرعی و هیچ مرام دینی او را متوقف
نمی کند . این فراز و نشیبی است که قطعا در زندگی وجود دارد و حتی زندگی پس از مرگ را هم پوشش می دهد .
و باید به تعادل رساند
بحث عدد و رقم نیست که مثلا بگوییم پنجاه درصد عقل و پنجاه درصد از عشق مدد بگیریم . خیر ، هدف این نیست ، بلکه از هر کدام
به میزان صددرصد باید یاری گرفت . باید هر دو را دید و در تصمیمات هر دو را همراه هم داشت .
بعضی انسانها افراطی هستند و ایندو را به میزان لازم در کنارهم ندارند. گاها می بینیم اشخاص را که وارد ماه محرم می شوند به
صورت افراطی عاشقانه یا عاقلانه رفتار می کنند . بعضی درغیرمحرم همه کار را انجام می دهند و به این ماه که می رسند عاقل
می شوند . حرفهای بی محتوا تحویل دیگران می دهند و اعمال محرم را انکار می کنند. می گویند باید خوشحال هم بود چرا که امام
حسین (ع) به لقاء الله رسیده و تازه این یک پیروزی است و باید تبریک گفت و... و گروهی دیگرهم از آن سوی بام می افتند هیچ کاری را
انجام نمی دهند و اعتقادشان هم هیچ بنیانی ندارد. به دنبال حواشی و قمه زدن و شمشیر کشیدن و... هستند. هر دو این طرق اشتباه است .
اگر در تمام عمر انسان هر دو صفت با هم همراه باشند ، حتی در جزئی ترین کارها، آن موقع هست که به نتیجه خواهیم رسید .
اگر هرکدام از اینها به تنهایی باشد، زندگی از حالت عادی خارج خواهد شد . اگر«کل یوم عاشورا» را درک کردیم و همیشه همانگونه بودیم که در این ماه هستیم و اگر دیدیم که حق و باطل وجود دارد ، در آن زمان است که که اگر این ایام به ما رسید، ما با این ایام خواهیم رفت و حرکت می کنیم و از ما نخواهد گذشت . کمتر کسی هست که با این ایام همراه باشد و در همه حال عاشورایی باشد. این شروعش از یک جایی خواهد بود. یا از سن خاص یا مکان خاص یا شرایط خاص . بالاخره به یک شکلی در این مسیر قرار می گیرند .
ولی بسیاری از انسانها هستند که درسی از این ایام نمی گیرند و و این زمانها می آید و میرود ولی برداشتی ندارند و عبرتی نمی گیرند. حضرت علی (ع) فرمودند : در نگاهی که عبرت نباشد ، ندیدن بهتر است ، در شنیدنی که عبرت نباشد نشینیدن بهتر است . و در گفتنی هم که عبرت نباشد سکوت بهتر است .
از دیدگاه ما هم همین طور است . یک نگاه چشم ظاهری ماست و به عنوان دوربین تصویر برداری می کند و به ما اانتقال می دهد و یک نگاه دیگر عمیق تر و وسیع تر به همه این جریانات است .
حقیقت امام حسین (ع) در این عالم یعنی حرکت و پویایی .
درس جمعی که ما از زیارت عاشورا می گیریم این است که هم دوستیهایمان و هم دشمنیهایمان عاشورایی باشد . این اجازه برای یک مسلمان وجود ندارد که جز خدا را دوست داشته باشد و هر کسی را که خدا را دوست بدارد .
کسی که در این الگو قرار ندارد باید دوستی با وی را قطع کرد . و همین طور در زمینه دشمنی . و دلیل همه دوستی ها و دشمنی ها باید در همین حیطه قرار گیرد و ملاکی غیر از این را برنگزیند . و این خود عاملی است که تشخیص را در ما به وجود می آورد .
یکی از معانی کلمه «انسان» به معنی «انس گیرنده» است و این انس بین انسانها وجود دارد و اگر نباشد انسان نیست و به انزوا کشیده خواهد شد . رسول باطنی «عقل» نوع محبت کردن به شخص خاص و محب خدا را فرمان می دهد و در زمینة عداوت با دشمنان خدا هم همین ابزار به کار می رود و این باعث تنظیم حالات ما خواهد شد .
همه دستورات اهل بیت و خدا در قرآن به همین شکل وجود دارد و در شرایط مختلف کاربردهای مختلف وجود دارد. یک زمانی انسان را تربیت می کند ، زمانی دیگر تشخیص بوجود می آورد و ملاکهای اصلی را دراختیار قرارمی دهد که بر اساس آن دوست و دشمنی را انتخاب می کند . و قدرت تصمیم گیری در کلیه امور از دیدن تا شنیدن و گفتن و احساسات و... را در بر می گیرد .
در واقع یک ملاک برگزیده شده ولی همه را در برمی گیرد و قدرت تشخیص پیدا می شود هر چیزی را از دیگری می توان تمیز داد . قدرت شناختن حق از باطل در همه امور . باطل در همه جا هست . این طور نیست که توقع بهشت جاویدان داشت. چنین چیزی امکان ندارد. حتی قرآن هم درمورد پیغمبران اشاره به همین امر دارد که آل پیغمبر به جز کسانی که ظلم کردند ، الا کسانی که وفا دار نبودند الا .. .
بالاخره وجود باطل در همه احوال لازم است تا بتوان سره از ناسره را تشخیص داد . امام بر حق و امام تقلبی را شناخت .
در حدیث هست که درآخرالزمان هفتاد نفر ادعای پیامبری می کنند و ما الان می بینیم که کسانی هستند که به این ادعا رسیده اند.
اشخاصی که آگاهند ، خوب حرف می زنند ، قرآن را می شناسند ، حدیث می دانند و بر فقه و فلسفه مسلطند ، اما برداشتی را مطرح
می کنند، بگونه ای که می خواهند بگویند حق این است که آنها می گویند . پیغمبر حق را نگفته بلکه در یک حالت عرفانی قرار گرفته و بعد آنْ را می سنجیده و سپس بنا بر درک و فهم خود عمل می کرده و به مردم اعلام می داشته که این دین اسلام است .
در این دوران در همین جامعه ما کسانی وجود دارند که دنباله رو همین امرهستند که بیشتر در وادی علم کار می کنند. ادعا دارند که دین اسلام تجربه پیغمبر(ص) است و دین خدا نیست و دین اصلا معنا ندارد. هر کسی هر کاری می کند، همان فهم و دین و ارتباط با خدا را
بوجود می آورد .
تشخیص پیام آور راستین و دروغین از کجا بدست می آید ؟ در جواب باید گفت زمانی که همه دوست داشتنها و دشمنی ها مطابق همان الگویی باشد که زیارت عاشورا به آن اشاره دارد ؛ در جای جای آن می توان آن را درک کرد .
کسانی که در مقابل امام حسین(ع) قرار گرفتند، دقیقا همین قدرت تشخیص را نداشتند. با کسی دشمنی کردند که دشمن خدا نبود و با کسانی پیمان دوستی بستند و کمک و یاری رساندند که دوست خدا نبودند . و علت این لغزش آنها همین عدم وجود ملاک تشخیص بود .
همه اینها باعث شد که نتوانند بین وجود حق امام خود و وجود باطل حاکم زمان خود تمایز قائل شوند و به شقاوت ابدی رسیدند .
حدود سی هزار نفر وارد دشت کربلا شدند .همه آنها حرکت داشتند و آمدند و می دانستند که جانشان را ممکن است از دست بدهند ، ولی اعتقاد و ایمان لاز م را نداشتند . قدرت اینکه بفهمند و تشخیص دهند که با چه کسی به جنگ بر خاسته اند را نداشتند .
در این میان حر، آزاده ای بود که خطیرترین وضیعت را داشت. اما عمل بموقع را از خود نشان داد و خیلی زیبا توانست تغییر مسیر دهد
حر آمدن را می آید جانش را کف دستانش می گذارد و خود نیز مرگ جنگی است قبیله و سپاهش را هم همراه آورده است اما وقتی در تقابل حق و باطل شدید قرار می گیرد و باید راه را از چاه تمیز دهد ، آنجاست که راه درست را بر می گزیند .
در گفتگویی که بین امام حسین (ع) و حربن ریاحی پیش می آید، حضرت اباعبدالله به ایشان می فرماید : مادرت به عزای تو بنشیند . حر عصبانی می شود و می خواهد جواب ایشان را بدهد و می گوید افسوس که مادر تو دختر پیغمبر است و الا پاسخ تو را می دادم .
این نشان می دهد که حر در دوستی ها و دشمنی هایش قبلا تشخیص را داشته است و می داند دختر پیغمبر را (چون دوست خداست)،
دوست بدارد و حالا که حق و باطل اینقدر درهم تنیده شده و اوضاع غبار آلْوده شده باز هم توان تمیز دادن را دارد .
و بعد از چند ساعت به اشتباه خود اعتراف می کند و درخواست بازگشت می دهد .
نمونه ای دیگر که در بسیاری از مقاتل به آن اشاره شده است ، صحبت چند جمله ای بین اباعبدالله و شمربن ذی الجوشن است و بسیار عجیب است : امام در زیر دست و پای شمراست و دیگر رمقی ندارد. فقط به سختی سخن می گوید ،هم از تشنگی و هم جراحتها و هم اعضای قطع شده ایشان تاب از ایشان برداشته است. در این هنگام شمر برای بریدن سر ثارالله و طمع دریافت پاداشی که داده اند اقدام می کند. امام می فرمایند : من رمقی ندارم و در حال مرگم . شمر می گوید : من آمده ام جایزه ام را بگیرم و با تو کاری ندارم ؛ امام می فرمایند : مگر مرا نمی شناسی ؟ می گوید چرا ! تو پسر و سبط رسول الله هستی . پسرعلی و فاطمه ای . می فرمایند : مگر نمی دانی ما
بر حقیم و بارها نشنیدی و نبودی و ندیدی ؟ شمر پاسخ می دهد : چرا ! ولی من به اینها توجهی ندارم . من جایزه ام را می خواهم بگیرم .
همین جاست که قدرت تشخیص به کار می آید. شمر فقط پاداش و اجر را می بیند و نه خدا و نه حق و باطل را . او به خاطر نگرفتن این درس به درک واصل شد و مقامش پستر از حیوانات قرار گرفت . ولی حر راه نجات را پیدا کرد و به سعادت ابدی نائل گشت واین چیز ساده ای نیست .
اگر اینها ملاک تشخیص ما نباشد،از راه باز می مانیم . و حتی ممکن است امام زمان خود را حتی بعد از ظهور ایشان نشناسیم . اکثرا تصور می کنند اگر زمان ظهور برسد و حضرت تشریف بیاورند همه به دنبال ایشان می روند. در صورتی که اینطور نیست . با یک مثال ساده می توان ثابت کرد . مگر امام حسین(ع)در زمان خود ناشناخته بود ؟ مگر مردم نمی دانستند پسرفاطمه (سلام علیها)است ؟
مگر نمی دانستند از ذریه رسول الله (ص) است ؟ بارزترین اطلاعات شناسنامه ای ایشان را می شناختند . برخلاف امام عصر ما که حتی چهره ایشان از نظرها غایب است . ابا عبدالله را همه می شناختند . معجزات فراوان و عجیبی حتی در کربلا از ایشان دیده بودند . پنجاه و هفت سال بین مردم آن زمان زندگی کرده بود. پس چگونه است که با سبط پیغمبراینگونه رفتار کردند ؟
دلیل این است که آن شناختی را که لازم است، نداشتند. شناختی که بتوان دراثر آن حق را از باطل جدا کرد . اینکه دوست خدا و دشمن خدا رابتوان حتی در بین سی هزار سپاه شناخت، حتی اگر مظلوم باشد و حتی اگر یاری نداشته باشد و تنها مانده باشد . اینها مهم است وگرنه اینکه بگویی پسرکیست ؟ پدر کیست ؟ شجره او چیست ؟ شناخت پدید نمی آید .در مورد بقیه الله هم همینطور است .پس از ظهور حضرت که انشاءلله به زودی خواهد بود، همه ایشان را خواهند دید. ولی این شناختی نیست که ما باید به دنبالش برویم. شناخت واقعی تشخیص حقانیت ایشان است . شناخت راه امام زمان است. اینکه با گفته های ایشان تقابلی نداشته باشیم . اگر این معیار دوستی و دشمنی که از زیارت عاشورا فرا می گیریم برای ما نباشد آهسته آهسته قدرت تشخیص را در خودمان از دست خواهیم داد و این کم معرفتی ما نسبت به آخرالزمان و شرایط حاکم بر آن است .
اگر ما قدرت فهم نداشته باشیم و جمعی بین عقل و عشق نتوانیم ایجاد کنیم ، وقتی دوباره باز گردیم ، همان آدم خواهیم بود .
نه رفتنمان دل کسی را تنگ خواهد کرد و نه آمدنمان کسی را خوشحال خواهد کرد و اصلا بود و نبودمان در این دنیا فرقی نخواهد کرد . حال کسانی که بود و نبودشان دراین دنیا فرقی نمی کند هم همینگونه است. یعنی حرکت ندارند و نمی اندیشند تا بایدی را به باید دیگر متصل کنند. متوقف شدند . ممکن است که انسانهای خوب و پاکی هم باشند ولی به هر حال از راه باز مانده اند .
کسی که متحیر و سردرگم است خیلی طول می کشد تا به یقینی که حرکت می دهد برسد و ممکن است در حال حرکت باشد و ایمانش کامل و اعمالش درست و نیاتش صالح و صادق ولی یقین بیشتر می خواهد و این یقین هم لازم است .چرا که لازم است تا آدم از یک جایی شروع کند ؛ ولی انسانهایی که سخت به یقین میرسند یا بی عقل هستند و یا بی عشق و یا فقط می خواهند هرچیزی را طبقه بندی کنند و یا هیچ طبقه بندی را نمی پذیرند و یا می خواهند هر چیزی را که خود درک کردند و فهمیدند، عمل کنند و یا اینکه می گویند هر چیزی که خدا گفت و خود هیچ تفکری روی آن ندارند . یعنی در واقع فقط یک «باید» دارند که هیچ حرکتی در آن وجود ندارد و برایشان «باید » دیگری وجود ندارد که در آن حل شود و به« باید» دیگری برساند . باید نیروی محرکه ای باشد. حتی در جزئی ترین امور از رفت و آمد گرفته تا خرید و فروش و انتخاب شغل و انتخاب همسر وآموختن علم وهمه و همه .
کسانی هستند که با یک تغییر زمانی و مکانی ،اعتقادی را کامل نکرده و کنار می گذارندو می گویند همانی که از ابتدا بود،همان است و هیچ تحولی صورت نمی گیرد ، به آن معناست که سعی نمی کنند که ارتباط خود را با آن دستوری که خداوند فرموده وفق دهند .
اگر ما چنین دستورالعملی را در صدر اعمال خود قرار دهیم هر کاری را که انجام دهیم هر رفت و آمدی که داشته باشیم هر اتفاقی که برایمان رخ دهد و هر چیز جدیدی دیگری که وارد یا خارج از زندگی ما شود، این عقیده را بالا خواهد برد و حرکت می دهد .
کسی که الگوی الهی او اینگونه تنظیم شود و خود را مدام به این عادت دهد که طرف مقابل را ببیند و مدام سنجش کند و این تشخیص را دهد که نسبت به برخورد دیگران محبتش را کم یا زیاد کند، راه را درست طی خواهد کرد . این حرف ساده ای نیست ولی ریشه در تمام ابعاد زندگی دارد. حتی اگر بخواهیم دین را بپذیریم و فقط بخواهیم انسانی زندگی کنیم ، بهترین ملاک همین خواهد بود که هم مارا مستحکم می کند در راهی که می خواهیم انتخاب کنیم و هم مارا حرکت می دهد .
برای این بحث می توان مثـالی را ذکر کرد . گاهی انسان به دلایـلی از یک مجموعه ای دور می شـود. حال یا یک سال یا پنج سال و یا ... ولی زمانی که باز می گردد یک عده ای را می بیند که زنده هستند و حرکت می کنند و پیشرفت کرده اند هم زنده مادی هم زنده معنوی . اما عده ای دیگر نه تنها همان آدم های چند سال قبل هستند بلکه گمان می رود جزء زنده ها نیستند .همان عقیده ، همان عمل ، همان تشخیص و هنوز انسانها را با همان دید می نگرند . هنوز امام زمان برایشان همان امام زمان است ، خدا همان خداست و هیچ تکاملی پیدا نکرده اند . ولی اگر رو به کمال بودند ،خدا را بهتر می شناختند و امام زمان خود را دقیقتر و والاتر درک می کردند . اعمالشان بهتر می شد چه در کمیت و چه در کیفیت . تنها زندگانی جسمانی مهم نیست . تفاوت انسان با حیوان در همین است . زندگی یعنی حرکت .
کسی که می گوید من یک روز به این حقیقت رسیدم و سی سال هم هست همین را می گویم ، حرف کاملا احمقانه ای می زند و اشتباه محض را مرتکب می شود .
زیرا دست یافتن به حقیقت ثابت تنها توسط انسان کامل صورت می گیرد و دیگر حتی نیاز نیست که به آن چیز دیگری اضافه شود و این دستیابی به حقیقت ثابت کار ما نیست .
اگر آدمی این عقیده را حفظ کند هر کس دیگری که با وی به نوعی مرتبط باشد تاثیری از وی خواهد گرفت. چنین چیزی محال است که پرتو نوری نداشته باشد و فقط تاریکی های خود را روشن سازد . حال به هر صورتی باشد یا کوتاه یا مقطعی و یا گذری در هر محلی که وارد شوند هم دیگران مراعاتش را می کنند وهم او بر دیگران تاثیر گذار خواهد بود .
این درس بزرگ و عظیمی است که ما از زیارت عاشورا می گیریم . مهم دانستن نیست مهم عمل کردن است و ان شا الله هم در همین مسیر قرار بگیریم .والسلام.

٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭ خدا نگهدار ٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭

.::::::::ж الهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم ж::::::::.

.:::::::: بسم الله الرحمن الرحیم ::::::::.

٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭ سلام ٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭

 
زنده نگاه داشتن دین دلیل شهادت امام حسین (ع)

 هفت سوره ای که حوامین نام دارند، یعنی شروع آنها با "حم" مشهورند، از یک نگاه، در مورد امام حسین (ع) است. از سوره مبارکه غافر تا آخر سوره مبارکه احقاف.

این مبنای بحث است، تا اگر کسی پی گیر باشد و بخواهد دقیقتر و وسیعتر دنبال کند و بداند از چه مسیرهایی می رویم.

اما ابتدا تصمیم بر این بود که بحث نماز در محرم امسال مطرح شود ولی بعد از تفکر متوجه شدم ظاهراً این بهترین تصمیم نیست، موضوع خوبی است ولی بهترین و لازم ترین، نیست. دلیل هم این است که اگر انسان دقیق به وضعیت موجود  پیرامون نگاه کند، می بیند که بنا بر گفته معصومین (ع) ما حالت غریق را داریم یعنی در حالت غرق شدن هستیم و در آن حالت، درست است که ممکن است نماز کمکی به فرد کند، و از غرق شدن نجات دهد، ولی باید کار دیگری را انجام دهد باید بداند چگونه از غرق شدن نجات پیدا کند، چه کار کند و چه نکند، چه بگوید و چه نگوید، افکار و اعمال داشته باشد تا غرق نشود. پیغمبر (ص) فرمود: درآخرالزمان وقتی خیلی شرایط برای مومنین سخت می شود، بادی وزیدن می کند که از هر روزنه ای رد می شود. و همه به آن مبتلا می شوند. شبیه آن آبی است که هر کس خورد بلایی به سرش آمد. بعضی از پیامبران این امتحان الهی، را دادند. در اینجا باد است. شاید یکی از دلایلی که باد را به جای آب مطرح کردند، این است که باد نافذتر است. چون آب مایع است و باد، گاز است. ذراتش ریز است و به هر جایی نفوذ می کند. این کفر و این برگشتن از اسلام، برگشتن از حقیقت، برگشتن به کفر، به نقل از قرآن برگشتن به جاهلیت، ظریف و دقیق و با ذرات ریز در زندگی انسان وارد می شود. در خوراک، در پوشاک، در دیدنی ها، در شنیدنی هایی که در موردش صحبت می کنند، افکار و تمایلات مردم ، بسیار ظریف و بی سروصدا وارد می شود و به همه بدون استثنا مگر انسان کامل و امام زمان(عج) سرایت می کند. و همه به نوعی کم یا زیاد گرفتار این قضیه می شوند.

مثلاً الان مرگ نرم داریم، مرگ سخت داریم.

مرگ سخت مثل دار زدن، مجرمی را وقتی جرم او ثابت شد، مطابق حکمی که در قرآن هست، او را دار می زنند یا تیر باران می کنند.

مرگ نرم که کشورهای مثلاً دموکراتیک مثل آمریکا، که اگر جنایتکاری پیدا شود که به این حد باشد که مجازات او مرگ باشد، مرگ نرم برای او تعبیه کردند، مثلاً در یک اتاق گاز مسموم او را گذاشته و این گاز آهسته آهسته انتشار پیدا می کند، تا طی زمانی، این فرد نرم و آرام بمیرد، تا آن صحنه دلخراش مثلاً شکستن گردن زیر طناب، و دست و پا زدن و... ندارد.

هر دو اینها مرگ است ولی یکی سخت و دیگری نرم؛

خیلی کم پیش می آید در دینداری، در اسلام، در ایمان به ظاهر حق، کسی سخت دین خود را از دست بدهد. عموماً نرم دین را از دست می دهند. این طور نیست، و به ندرت در طول تاریخ حق، از اول زندگی آدم ابوالبشر تا الان بوده که در یک شبانه روز انسان از مسلمانی به ملحدی روی آورد. آن چیزی که عمومیت داشته مرگ نرم معنوی و دینی بوده است. به یک باره انسان دزد نشده، یک باره زنا کار نشده، یک باره حرام خور نشده است. یک دفعه منکر ضروریات دین مثل حجاب، یا مسائل امامت و قیامت، معاد جسمانی و ... نشده است. بلکه یواش و آهسته، مثل اتاق مرگ پر از گاز مسموم، آلوده شده طوری که خود انسان هم متوجه مرگش نمی شود. نه تنها نمی فهمد بلکه همان حرفها را دوباره می زند. هنوز می گوید من مسلمانم، من مومنم، ولی دین او مرده است. نه تنها مرده و ادعای دینداری می کند، بلکه دیگران را هم که زنده هستند را تهمت می زند که از دین خارجند و به قول امروزی ها رادیکال هستند. به اوصولشان سفت چسبیده اند و دست بر نمی دارند. اینان مغزشان خشک شده است. با این که او خود متوجه نیست که آهسته آهسته مرده است.

دیروز، یک ماه پیش، یک سال پیش، ده سال پیش، خیلی از چیزها را حرام می دانست. اما الان همه را حلال می داند. خیلی از چیزها را حلال می دانست و الان حرام کرده است. قدیم خیلی از کارها را خوب می دانسته، اما الان بد می داند و بالعکس. اصلا داستان زندگی خیلی ها و همین هایی که الان تلاش می کنند برای مجلس هشتم، چون شرایط طوری هست که اگر اینها چیزی بدست نیاورند، کاملاً مرده اند. بخاطر همین با هر کسی هم پیمان می شوند.

داستان زندگی شان را از قول خودشان که می خوانید، گفته اند: «  اول انقلاب، برای کارهای خودمان خانه نمی رفتیم، نان خالی می خوردیم، میشد بیشتر فراهم کنیم، ولی می گفتیم ما انقلابی هستیم، خاندان شاه را می خواهیم کلاً جمع کنیم، این اموال و امکاناتی را که در اختیار پهلوی ها بوده را از اینها بگیریم و به مناطق محروم بدهیم، پس ما که چنین نیتی داریم، خودمان هم باید نان و پنیر بخوریم. نمیشود که غذای خوب خورد، بعد شعار دهیم که می خواهیم، این غذای خوب را به همه ایران برسانیم. حتی آن روستاهایی که در نقشه نیستند!  ( خیلی از روستاها آنقدر محروم بودند که حتی نمی دانستند کشوری وجود دارد، رهبری هست، مملکتی هست)؛ بعد وقتی در رأس کار قرار گرفتیم بعد از جنگ، متوجه شدیم اصلاً نمی شود ( این ناتوانی را آنها می گویند ولی اگر کسی با یک چشم حقیقت بین نگاه می کند، می بیند که این دقیقاً در یک اتاق گاز سمی بوده است، سمی که دین طرف را می کشد، نه جسم او را؛ ) تا اینکه ده سال پیش به این نتیجه رسیده که اگر جوجه کباب نخورد، جان و توان این را ندارم که برای آن روستایی کار کنم. و اصلاً لازم است که این را من بخورم؛ »

این یک مثال ظاهری بود. چون مسائل معنوی و اعتقادی بسیار دقیق است. خوراک و پوشاک و موضوعات ظاهری زود فهمیده می شود. چطور این مسئله در ده سال پیش حرام بود و خود را موظف می دانستیم که به مستضعفان برسانیم، ولی بعد از این مدت، نظرشان بر می گردد که نه تنها آن حرف اشتباه بوده، بلکه اشتباه است که الان خورده نشوده، چون اگر نخوری، چگونه می توانی کار کنی؟!  این عذر بدتر از گناه است.

در معنویت هم همنیجور است. کسانی که از دین خارج می شوند، پشت می کنند به اسلام حقیقی، در زمان معصومین و یا در زمان پیامبر(ص) خیلی از افراد بودند که از دین خارج شدند .

الان ما دقیقاً بین غدیر و عاشورا هستیم. روز غدیر دهها هزار نفر، به عنوان نمونه ای از جامعه اسلامی بودند چرا که در آن زمان همه مسلمانان به حج نمی رفتند، مقیاس پایین بودند، مثل الان که حدود دو میلیون به حج می روند، اما نزدیک دو میلیارد مسلمان داریم، که نمی توانند مشرف شوند. از این تعداد یک صدم ایشان به حج می روند؛ در آن زمان این مقدار حدود هشتاد تا صد هزار نفر بودند. اینان با پیامبر بیعت کردند و او را قبول کردند و آرزوی طول عمر کردند و گفتند که اگر شما هم نبودی، جانشین تو را می پذیریم. ولی بعد از آن در فاصله کوتاهی که پیامبر از دنیا می رود، دو ماه کامل  با دوازده روز، دقیقا هفتاد روز بعد، چی می شود که تغییر رویه داده که نه تنها حرفای پیامبر را نپذیرفتند بلکه گفتند ما اشتباه کردیم، مگر ما خود عقل نداریم که یک نفر را انتخاب کنیم؛ حال همین اتفاق چندین سال بعد حدود شصت سال بعد دوباره رخ می دهد و به جایی می رسند که واجب میدانند که امام حسین را بکشند. اینان مرتب دارند از آن گاز مسموم استنشاق می کنند.

 روز اول گفتند اطاعت از پیامبر واجب است، بعد برگشتند و عقل را ملاک قرار دادند. بعد از مدتی گفتند که معاویه امکاناتش خیلی بیشتر از حسن بن علی است. لشکری وفادار دارد که وقتی اعلان جنگ می دهد همه می جنگند. اما لشکر حضرت، زود پراکنده می شوند. و این نشان از ضعف فرماندهی او دارد. ( در حالی که خودشان می دانستند اینطور نیست). بعد از مدتی حدود ده سال از حد گذارند و گفتند این خاندان انحراف دین اسلام هستند، ( این اسلام برای همین خاندان است) و از دین خارج شدند، تا اسلام از این منحرف تر نشده اینان را بکشیم حتی زنان و فرزندانشان را؛ حتی اجازه ندهیم که اینان به شهر برسند وسط یک بیابان آن ها  را محاصره کنیم و تشنگی بدهیم و ایشان را بکشیم تا صدایشان به هیچ جایی نرسد.

این موضوع برای صدر اسلام بود که اسلام داغ داغ بود و معصومین هم حاضر بودند. ولی الان 1400 سال گذشته است. معصوم در دسترس نیست یعنی هست ولی کسی معرفت درک ایشان را ندارد و ایشان غایب است. دستورات از طریق علما رسیده است. کسی که این را پذیرفت اوج آن انقلاب اسلامی بود. قبل از آن اسلم تقریباً مرده بود. یک اسلام الکی، مثل مسیحیتی که امروز در واتیکان است. طرف قیمت ماشین او یک یا دو میلیون دلار است، به عنوان پاپ ... یک چنین شخصی رهبر معنوی همه مسیحیان (کاتولیک) می شود. چون جانشین خداست باید همه چیز او در رفاه باشد.

اسلام قبل از انقلاب اسلامی تقریباً به این جهت کشیده شده بود، در واتیکان به آن شکل در ایران به یک شکل دیگر؛

اسلامی که به مردم نگوید چه کنید، چه بگویید و چه بپوشید، چه بشنوید و کجا بروید و جزییات زندگی را اصولی مطرح نکند، فقط در دل باشد و بین فرد و خدایش ( اگر درست باشد یا نباشد) رابطه معنوی ایجاد شود، این اسلام باقی مانده باشد، کسی مثل امام خمینی اعتراض می کند که این چه اسلامی است، پس پیغمبر برای چه مبعوث شد؟، که آیا در دل مردم ارتباط با خدا هست یا نه؟! هرگز، این طور نبود او آمد تا ظاهر را بیان کند، اگر ظاهر درست نباشد چگونه ممکن است باطن درست باشد؟. هر دو اینها با هم است. اما  اسلام برای مسائل ظاهری مردم، دستور آورده است.

وقتی جامعه از انوع لباس ها پر شد تو کدام لباس را بپوشی؟ به دلایل متعدد نه اینکه چون اسلام است و پیغمبر  هستم باید گوش دهی، نه به  دلیل پزشکی، عقلی و روانی، اجتماعی و اخلاقی همه اینها جمع می شود و حکمت خود را می سازند و تبدیل به وحی و حدیث می شود. وقتی امام می گوید فلان لباس را بپوش چون امام عاقلترین و اکیل ترین و داناترین و تمیزترین افراد  است. چرا ما اینقدر روایات داریم که پیامبر تمیز بود؟ این یک مسئله شخصی نبود. پیغمبر الگو بود و برای اینکه قائل بود وقتی من اینقدر تمیز و از همه پاکیزه تر هستم و قتی سفارش می کنم یک سفارش تمیز می کنم. حال ممکن است خوراکی باشد یا پوشاکی یا فکری و .. باشد . همه اینها تمیز و پاک است. یکی از معانی عصمت همین است که هیچ جور آلودگی ندارد، نه جسمی و نه فکری و نه خوراک و نه پوشاک؛ اسلام این است که تمام این دستورات را بدهد.

امام خمینی اعتراض به اسلام موجود کرد و گفت چهار سال دیگر همین اسلام مرده هم تمام می شود. اسلام این است که در جامعه مطرح شود.

آیاتی که در مورد بنی اسرائیل است، اگر حضرت موسی می خواست یک کار قلبی انجام دهد در گوشه ای می نشست و دیری درست می کرد و با خدای خود راز و نیاز می کرد و عده ای هم مرید داشت. در حالی که این هدف نبود. وقتی به آن توانایی منطقی رسید، و عقل او کامل شد، وحی آمد که موسی برو و با فرعون صحبت کن، بگو تا ظالم هستی و مردم را استثمار می کنی. بنی اسرائیل را به من واگذار کن و مردم را رها کن. اگر قبول کرد که بهتر و اگر قبول نکرد، وحی های بعدی آمد که چه کند و در نهایت آنها به عذاب دچار شدند. و یک بخش زیادی از بنی اسرائیل نجات پیدا کردند و البته بعد ناشکری کردند.

همه ادیان اینطور بودند اگر قرار بود پیامبران یک کار قلبی کنند، که درست نبود . الان می بینیم که کسی حجاب درستی ندارد، ولی می گویند این فرد دل بسیار پاکی دارد. ولی اسلامی که دل پاک دارد ولی ظاهر ندارد، هیچ فایده ای در آن نیست. این با هر کسی هست زن و مرد آن فرقی ندارد. این دل پاک بدون ظاهر، مسلمانی نیست. مسلمانی که پیامبر و معصومین گفتند محسوب نمیشود، مسلمان آن است که پیرو خدا و پیغمبر و جانشینان او باشد نه آنچیزی که به دل ماست و ما خود می فهمیم.

امام خمینی گفت این دین نیست و باید دین وارد جامعه شود. بر روی این شعار اصرار کرد. به شاه گفت، این بساط را جمع کن و برو تا مردم خودشان تعیین کنند. اول با او خیلی ساده برخورد کردند و گفتند از این دست آدمها زیاد دیدیم و تو را کنار می زنیم( اسناد صوتی و مکتوب اینها هست)، بعد از مدتی گفتند ما حق تو را می دهیم و سهمت را می دهیم، امام گفت ده برابر این را من به شما می دهم، یک ساعت در رادیو حرف بزنم،  و با مردم این موضوع را در میان می گذاریم هر چه مردم گفتند همان را عمل می کنیم. اگر گفتند من را نمی خواهند من می روم و شما ادامه دهید. اما اگر گفتند شما بروید. ولی دستگاه قبول نکرد و گفتند همچین چیزی نمی شود. این درگیری ادامه داشت و بیشتر شد و امام مرتب سخنرانی می کرد، شما فرض کنید یک سخنرانی به کجا راه پیدا می کند و آن هم با امکانات آن زمان بود. الان امکان این است که یک سخنرانی را همه مردم دنیا مستقیم بشنوند ولی در آن زمان این گونه نبود و بسیار محدود بود . ولی سخنرانی امام مرتب گسترش پیدا کرد. به صورت کتبی به عنوان علامیه و صوتی آن هم به صورت کاست پخش می شد. این ادامه داشت تا اینکه علناً امام فرمود که شاه باید برود. و بدین ترتیب اسلام مطرح شد. یعنی شروع انقلاب اسلامی، تازه شروع اسلام حقیقی است.

حال اینکه چقدر ما موفق شدیم تا اسلام را بفهمیم و عمل کنیم، بحث جدایی است. باید دید ملاک چیست و ما الان چه چیزی را گم کرده ایم. یا در چه خطری قرار داریم. اگر بحث این است که حرف انقلاب و سیاست و آخوندها را نزن، این می شود یک امر قلبی، که بودایی ها و بی خدایان و مشرکین و یهودیان و مسیحیان هم دارند . این چیزی است که همه در درونشان یک ارتباطی با یک ماوراء و یک غیبی،. با کسی که قدرتمند تر از همه است، ارتباط برقرار می کنند. اگر اسلام این است پس چرا اینهمه پیغمبر و معصومین و شهادت و بودند و از همه مهمتر امام حسین جانشان را در کف گذاشتند و خود را به کشتن دادند، خانواده شان شهید شوند و یک بخشی از آنها هم به شهادت برسند، و بعد هم ما هر سال محرم راه بیاندازیم، و هییت درست کنیم . آیا همه اینها بی جهت بوده است؟ اینکه بگوییم همه در قلبشان اعتقاد دارند و امام حسین فقط برای تقویت این ایمان تلاش کند؟ چه دلیل دارد که به کار یزید دخالت کند؟

پس آن اسلام نبوده است. اسلام آن است که مطرح شود. اسلام آن است که دشمن دارد. اسلامی که نه دشمن دارد و نه با کسی کاری دارد و چون در دل انسان است کسی از آن خبر ندارد، آن اسلام محسوب نمی شود و یک چیز خرافی و شخصی است.

تمام مسلک ها و گروه های منحرف دقیقاً از همین جا وارد شدند. سبیل را از ریش بلندتر کن و به چیزی دیگری کار نداشته باش و راه رسیدن تو به خداست، جدیداً اوضاع دراویش فجیع شده است اینان امر می کنند که طرف کراک بکشد، و جز ضرورتهای دین دست ساز خودشان می دانند. چون طرف را از حالت عادی خارج می کند تا هر چیز را اینها می گویند اینا می پذیرند، اسم دین را هم بر آن می گذارند. دین این نیست. دین باید لباس را درست کند، آرایش سر چه زن و چه مرد را درست کند. خوراک را درست کند. این حرف دین است و وظیفه پیغمبر هم است که دین را تبلیغ کند. مردم را بترساند و یا امید به  آنها دهد. به مردم بگوید مثلا این لباس خوب، پاک، و عقلی و روانی و اجتماعی و اخلاقی است و این را برای پوشیدن توصیه می کند، اگر پوشیدید مورد رضایت خداست، این دنیا منفعت مادی آن را می برید در ادامه منفعت معنوی را هم خواهید برد، اگر نه، با خدا مخالفت کردید، اینجا ضرر می کنید و عمر کوتاه می شود و مریض می شوید و با هم درگیر می شود و خیلی از اتفاقات دیگر برای شما پیش می آید، بعداً هم گرفتار آتش می شوید که آتش هم همین اعمال شماست.

کار پیغمبر و  اسلام این است که این موضوعات را بگوید.

در حال حاضر حدود 500 هزار هئیت است و حدود 300 هزار روحانی، این مبلغین هم همین موضوعات را می گویند. واجبات و محرمات، را بیان می کنند تا نظر خدا و قرآن و اسلام را بیان کنند. حال اگر عامل نباشیم مسئول خود ما هستیم، و اجباری نیست. خدا به انسان عقل داده و به جهت همین عقل و اختیار، فهم و انتخابی که می کند، ارزش پیدا می کند. وگرنه حیوانات همه به نوعی مجبورند. مجبورند که بخورند و یا خورده شوند. مثلاً گوسفند خورده می شود و کسی هم نمی تواند این سنت الهی را به هم بزند، این حیوان نگرانی ندارد و هیچ وقت هم از این بابت انقلابی نکرده است. چون عقل و فهم ندارد. این انسان است که اگر برده قرار بگیرد و ظلم به او متحمل شود، انقلاب می کند. مظلوم واقع شود، فریاد می زند. چون فهم و اختیار و توانایی دارد و در واقع یک انسان است که مرتبط با خداست. اسلام آمده تا این را به بشریت بگوید، هیئت برای این است. امام حسین(ع) برای این شهید شده است که ایشان یک فریاد خیلی بزرگ زده است.

برای لباس شما، برای خوراک شما، برای افکار شما، برای اعمال شما، حلال و حرام داریم. مبادا رها کنید بروید، تا هفته دیگر و ماه دیگر و سال دیگر تا محرم، این نامش اسلام نیست. این که در دل امام حسین را قبول داشته باشید فایده ای ندارد. باید مدام این آموزش را ببینید و مدام تحویل بدهید. که آیا فلان چیز درست است ؟ فلان لباس مناسب است؟ ... تا زمانی که ما به این توانایی برسیم که بفهمیم، که کدام لباس را باید بپوشیم و کدام را نپوشیم؛ چه رنگی برای چه لباسی مناسب، برای چه سنی کارامد و برای چه چیزهایی قابل استفاده است؛ اینها باید همانی باشد که معصومین گفته اند.  

الان در اینترنت یا حتی در تلویزیون ملی خودمان یک بررسی کنیم می بینیم که پر از این حرفهاست. کارشناس دعوت می کنند مثلاً به عنوان دکورات، توصیه می کند فلان شی با ابعاد خاص را در کنار شی خاص دیگر نگذارید.اتاق نشیمن را فلان رنگ نزنید، فلان لوازم را استفاده نکنید. این به عنوان متخصص کارش این است. ما نمی گوییم اینها نباشد، بالاخره کسی که لوازم دارد و خانه ای، یا انسان هیچ حرفی ندارد که بزند، همه چیز را در هم بدون قید چیدمان  می کند، این درست نیست، اصل بر نظم است، خداوند همه کارهایشان بر اساس نظم است. تمام کارهای انبیا هم بر نظم است و تمام قواعد دینی ما هم بر پایه نظم استوار است. پس قطعاً نظر دکوراتی هم دین ما دارد. به شرطی که ما به دنبالش آن برویم.

اگر از محرم امسال تا محرم سال دیگر فقط به دنبال این چیزها باشیم این دین برای ما دین نمی شود. چطور می شود آدم یک هفته عمل کند و فقط یک ساعت بشنود؟ این ممکن نیست. حداقل این است که یک ساعت باشد شنید و پنج یا ده ساعت عمل کرد. یک مقدارش خواب و خوراک  است که حتی آنها هم دستور می خواهد که چگونه باید خوابید؟ تنها نباید فکر ما به سمت دین برود، اینها ابعاد عقلی و جسمی و سلامتی و بالاتر از اینها سلامتی روان، هم دارد.

مثلاً در مورد خواب تقسیم بندی شده، نوع خاصی از خوابیدن، خواب حکما است، نوع دیگر خواب انبیا، نوع دیگر خواب شیطانی و ... وقتی انسان فکر می کند به این موضوعات و کاربرد آن را در جامعه می بیند، متوجه می شود که دقیقاً همان است که دین سفارش کرده، حتی خوابیدن بدون دستور العمل هم نیست. خوردن بدون دستور العمل هم نیست. شما چگونه بنشینی؟ ایستاده غذا نخوری؛ چه بخوری؟ با چه فاصله ای؟ به چه مقداری؟ با چه کیفیتی؟ با چه کمیتی؟ و... در هر کدام از اینها باز هم ممکن است هزاران دستور باشد.

چند ساعت باید شنید و چند ساعت باید عمل کرد؟ اگر ما خیلی درست قدم برداریم، هفته ای یک بار هیئت می آییم، یک ساعت( اگر همه یک ساعت مفید باشد) و حرف مطمئن و مستند باشد، می شنویم و یک هفته اجرا می کنیم. یعنی چیزی حدود 1% ؛ آیا چنین چیزی ممکن است؟ نیست ، البته ممکن است این دینداری شود ولی به ندرت! حال بعضی ها چند هفته یک بار به این محافل می روند، بعضی سالی بک بار! اینها امکان دارد ولی زندگی می شود که نمی توان نام اسلام را بر آن نهاد. دچار آن مرگ ( مسموم) شده ایم. حالا نمرده ایم ولی در کما هستیم، باید تحت مراقبتهای خاصی قرار بگیریم. تا این مراقبت سلب شود، فورا یک فکر غلط و یک کار گناه از انسان سرمی زند. بعضی مریض ها که خود مرگ هستند . بعضی ها هم اصلاً حال ندارند یعنی معنوی و دینی ندارند.  ولی کسی که مدام آموزش می بیند، مدام عمل می کند و اعمالش را عرضه می کند، ممکن است به یک آیه به یک حدیث، به یک کتاب مطمئن( فرقی ندارد)، عمل کند.

این انسان زندگی خودش را دارد. همان دستوری که الان برای جسم می دهند. مثلاً در رده سنی خاصی باید ماهی یک بار به پزشک مراجعه کند، به نسبت بالا رفتن سن نوع مراجعه هم متفاوت می شود، در سن بزرگسالی دیگر حداقل سالی یک بار باید چک آب شود، این را تجربه بشر ثابت کرده که اگر رها کنیم، ممکن است دچار امراض مختلفی شوید. یک مشکل پیچبده روانی، یا یک افسردگی خاصی ایجاد می شود. اما اگر مدام چک آب برویم  آزمایشات صحیح انجام بگیرد و پزشک واقعا حاذق باشد، مدام جسم را عرضه می کنیم، که مطابقت پیدا کند با استانداردها و قوانین، با آن تعاریفی که برای یک جسم سالم است. که آیا سالم هستیم یا نیستیم؟ اگر سالم نیسیتم همین الان که مریضی چندان ریشه پیدا نکرده باید دوای آن را پیدا کرد. این برای جسم است حال با این اوصاف آیا نباید این را برای دین تعمیم دهیم؟ چرا باید روزی پنج مرتبه نماز واجب بخوانیم؟ آیا خدا زور گفته؟ نه این طور نیست. اگر ما اسلام را پذیرفتیم این نشانه اسلام است. این اجبار نیست می توان نپذیرفت ! در درون می شود نپذیرفت و کسی از درون ظاهرا با خبر نیست. خیلی از ما، نماز بدون عقیده می خوانیم. در محفلی، بدون عقیده می نشینیم. برای چه به هیئت ها میرویم؟ نمیدانیم! امام حسین برای این شهید شد که ما جواب این سوالات را پیدا کنیم. یک فریاد بزرگ در عالم شد که دین را تعریف کند.

اگر همه چیز با هم جمع شود، قاطی شود دیگر نامش دین نیست. همان دینی که سفارش کرده نوع مختلفی از غذاها را با هم نخورید، سفارش هم کرده که فلان حرف مثلا غیبت با یک آیه از قرآن جمع نمی شود. اگر یک روزی این دو را با هم جمع کردیم بدانیم که آن روز مرده ایم ! دین ما مرده و فقط اسم اسلام  و شیعه بر ما باقی مانده است. چون این دو نقطه های مخالف هم هستند، غیبت با حدیث جمع نمی شود، هر کدام از اینها دیگری را از بین می برد. نماز با خیلی از کارهایی که ما در روز انجام می دهیم جمع نمی شود. اگر الان جمع شده به این دلیل است که ما دین نداریم. ایا با انجام دادن اعمال مسیحیان آیا مسیحی می شویم؟ هرگز نمی شود بلکه این یک عقیده می خواهد، باید قبول داشت تا بتوان اعمال آنان را انجام داد. نهایتا برای کنجکاوی است و تحقیق ممکن است به محفل ایشان راه پیدا کنید. به همین دلیل هم آنها اجازه نمی دهند وارد حریمشان شوید. اینها هم بر یک باور قلبی تکیه دارد. ما هم برای دین خودمان دقیقا همین گونه هستیم. هر کسی که دولا و راست شد مسلمان نیست. هر کسی از اول صبح تا آخر شب گرسنگی بکشد مسلمان نیست. مسلمان باید عقیده داشته باشد و این عقیده را از یک جایی  که سلامت باشد و مدام، پیدا کند.

ده سال پیش موبایل تازه به بازار آمده بود و بیست سال پیش اصلا موبایل وجود نداشت. سی سال پیش تلفن تازه آمده بود و چهل سال پیش اصلا نبود. صد سال پیش ارتباط و برق و .. در ایران معنا نداشت. نمی شود در بین اینها قرار گرفت باز هم با حرفهای قدیم؛ هر روز و هر لحظه اتفاقات جدید رخ می دهد . هر لحظه بدن ما تازه می شود، شاید ما متوجه نشویم، ولی پس چگونه است که سن ما بالا می رود؟ چگونه چهره کامل می شود؟ بعد از کمال کم کم افت می کند تا به پیری برسد؟ خب این سلولها مرتبا تغییر در رنگ و جنس و شکل و میزان و وزن و تحرک .. رخ می دهد. معنویات هم دقیقا همین روند را دارد. اینکه فقط شنید و رفت، این طور نیست. دین را باید زنده نگه داشت.

هنر امام حسین این بود که دین را زنده نگه داشت. فرض کنید کل بشریت یک انسان است، امام حسین فهمید که دین این یک انسان ( کل بشریت)، در حال مردن است، باید یک کاری کند. مثل عمل جراحی، دیگر مراقبت و داور و درمان افاقه نمی کند، باید جراحی شود و خونریزی رخ دهد تا جلوی مرگ را بگیرد.

حال هر کدام از ما یکی از آن انسانها هستیم. این مرگ دین ما را دربرگرفته است. به شرطی که ما جلوی این را بگیریم و اجازه ندهیم که بمیرد. امام حسین برای این شهید شد و شهادتش هیچ دلیل دیگری ندارد. اگر دین یک امر قلبی بود دیگر شهادت معنا نداشت. پیشنهادات را به حضرت دادند. کسانی که با امام حسین(ع) نیامدند، مثل ابن عباس و عبدالله بن جعفر و خیلی از کسان دیگر، اینها انسانهای متقی بودند، مفسر قرآن بودند و حتی بعضی از ایشان شبهه پیش می آمد که شاید امام باشند، نگاه نکنیم به این راحتی که الان داریم و ائمه برای ما شناخته شده هستند، آن زمان اینگونه نبوده، بسیاری ابن عباس را امام می دانستند، و جانشین پیغمبر می دیدند،

در زمان همه اهل بیت همین جور بوده است. حال اینقدر برای ما روشن شده است، اینها آدمهای بزرگ دینی و معنوی، ظاهراً بوده اند، ولی همین ها به حضرت عرضه داشتند که چرا از راه جنگ می خواهی وارد شوی؟ شما در مدینه بمان و تبلیغ و سخنرانی کن، حج را به جا بیاور و زیارت پیغمبر بروو... ( نعوذ بالله گویی امام نمی فهمد و اینان می فهمند) یا از طرف یزدیان پیام برای امام حسین آوردند که ماهیانه مبلغ هنگفتی به شما می دهیم، و یک منطقه وسیعی مثل یمن را به شما واگذار می کنیم، تا حاکم آنجا شوی، ولی حضرت فرمود که بحث این چیزها نیست، اسلام در حال موت است. حضرت خود فرمود: که از اسلام جز سلام باقی نمانده است! عربها هم شروع ارتباط و هم پایانش (خداحافظی) با سلام است. وقتی وارد حرم امام رضا می شویم می گوییم السلام و علیک یا علی بن موسی الرضا، خارج هم که می شویم همین را می گوییم.

امام حسین فرمود با اسلامی خداحافظی کردند و چیزی از آن باقی نمانده است. من خونم را می دهم که اسلام زنده شود. هر سال این اتفاق می افتد، گمان نکنیم که فقط یک بار امام حسین شهید شده است، امام حسین یک حقیقت است، اینجا فقط جسم ایشان مطرح نیست. همین که یک باره روحی دمیده می شود، عده ای مشغول میشوند و کار می کنند و هزینه می کنند، وقت می گذارند تا هیئتی برپا شود، این دمیده شدن روح است. این نشانه زنده بودن امام حسین است. حال ممکن است بعضی نیت نداشته باشند و همین طوری کاری را انجام می دهند، این فرد خودش بی اطلاع است، ولی اگر از بعد دیگر و از بالا به قضیه نگاه کنید، می بینید که امام حسین در حال فریاد زدن است. " ذلت را نپذیر" الان با نماینده مجلس معلوم می شود، اگر نتوانسیتم اینها را با هم مرتبط کنیم این دین فایده ای برای ما ندارد و دین مرده است. می شود دیگران را محکوم کرد، و ادعای درستی راه کرد، چیزی را تا دیروز حرام تلقی می کردند و امروز حلال، باید به روز باشیم و ...  این راه مسلمانی نیست . باید کمی انصاف داشت،

همه این حرفهای ما برگرفته از احادیث معصومین است. امام حسین همه این حرفها را در روز عاشورا زده است. امام حسین فرمود: که دین ندارید، قبول، من از دین خارج شده ام باز هم قبول، ولی حداقل مرد باشید و انصاف داشته باشید. قضاوت کنید که چه کسی برحق است؟ آیا کار شما شایسته است یا نه ؟ چه می خواهید کنید؟ به کجا می خواهید برسید؟

الان دقیقا ما هم همین حرفها را می شنویم، الان هم کربلاست و فرقی ندارد. الان هم امام حسین حرف می زند. شما یا حرف امام حسین را می شنوید و می پذیرید و انجام می دهید و یا ؟....

یکی جز بدترین هاست، مثل شمر و یزید و عمر بن سعد ولی بعضی ها اینقدر بد نیستند، ولی بالاخره بد هستند، غیر امام حسین هستند، حال ممکن است چند نفر را هم امام، به دلایلی عذرشان را پذیرفته باشد، ولی این همه مسلمان، میلیونها مسلمان، ولی هزار و صد نفر با امام حسین حرکت کردند. بعضی ها می گویند تا سه هزار نفر هم رسیدند. ولی در روز عاشورا به صد و پنجاه نفر نهایتا یه دویست نفر ( با زن و بچه) رسیدند. مابقی رفتند، همین فکرها را کردند و حساب و کتاب کردند دیدند، امام حسین خیلی سخت می گیرد و دین هم اینقدر سخت نیست،دل باید پاک باشد! ولی امام حسین به دل نیست، اگر قرار باشد کسی مشروب بخورد ولی نماز صبح هم بخواند این دو با هم جمع نمیشود. اگر قرار باشد با زن ها دست بدهد، نمی شود، (اینان رایج کرده بودند) اگر قرار باشد احکامی که خدا و پیغمبر دستور داده بود جمع شود، و یک سری احکام را خود وضع کنند در مورد زنان، و ارتباط زن و مرد، این نمیشود، این دیگر اسلام نیست. ولی به اسم اسلام می گویند. اسلام یک امر قلبی نیست، که اینان به امام حسین پیشنهاد دادند به یمن برو و یا کار اعتقادی انجام بده؛ دین این نیست، دین را اشتباه فهمیده اند. معنویاتشان خیلی پایین بود.

اسلام ظاهر را می سازد، بعد اعمال و افکار فرد را می سازد. بعد ظاهر و باطن فرد می شود الهی؛ اگر فقط به یک بعد توجه کند، فقط به باطن یا فقط به ظاهر توجه کنیم این برای ما فایده ای نخواهد داشت. هر دو اینها باید با هم باشد.

اینکه می گویند اسلام با حکومت کاری ندارد، حکومت برای متخصصین باشد، مگر چنین چیزی میشود؟ هر متخصصی که برای کار انتخاب شود بالاخره دارای یک دینی است، اگر هم هیچ دینی را نپذیرفته باشد که این خود بدترین دین است!

اگر یک جامعه شناس را برای کار انتخاب کنید( بیشتر دوم خردادی ها خود جامعه شناسی خوانده بودند شاگردان دکتر سروش و پیرو تفکرات هابر ماکس جامعه شناس معروف یهودی، مخالف خدا و الحادی) یک مدل غیر اسلامی را در جامعه ما پیاده کردند. نمی توان گفت انسان هیچ دینی را نداشته باشد، دین یعنی روش، هر کسی انجام امور خود را بر یک روش می گذارد، ما می گوییم بهترین روش، روش پیغمبر و جانشینان پیغمبر است، وگرنه هر کسی برای خود یک روشی دارد.

اینکه روایت داریم که راههای رسیدن به خدا به تعداد مخلوقات است، واقعا همینطور است، اما ما می خواهیم همان راهی را برویم که امیرالمومنین و امام زمان(ع) رفت، خودمان برای خود، راه درست نکنیم، راهمان در همین راستا جابگیرد، جای پای ما، جای پای حضرت باشد، چه در راه رفتن ظاهری، در لباس پوشیدن، در فکر کردن، و در هر چیز دیگری، این اسلام است، اشتباه نکنید. ما یک چیزهای واضح و مبرهنی را اصلا به آن فکر نمی کنیم. دنبال چیزهای پیچیده هستیم. دنبال این هستیم که یک دلیل عرفانی و فلسفی و پیچیده برای قیام امام حسین پیدا کنیم. 

حضرت خود فرمود: که این اصلا پیچیده نیست، شما جای حلال و حرام را عوض کرده اید، حلال و حرام را با هم جمع می کنید. شما اسلامتان مرده، با این کارهایتان اسلام را کشته اید. شما در کاخ نشسته اید،( الان هم همین است در کاخ نشسته اند) شما مخالف من حرکت می کردید، ( در فیلم های انتخاباتی دیده اید طرف در کاخ نشسته، خانه آنچنانی و میلیاردی، حال یک بنده خدایی پیدا شده، منزل نارمک، ماشین معمولی، چندین بار هم ترورکرده اند ولی ناموفق، در بین مردم راه می رود، مثل مردم لباس می پوشد، به وضع مردم رسیدگی می کند، این را می گویند بد است، این کلاس ندارد، این قیافه اش به ریاست جمهوری نمی خورد، علم ندارد، ولی آنهایی که دیروز حلال را حرام می شمارند و الان برعکس شده اند، اینان دینشان درست است و آیت الله راستکی هستند!!!  ولی خب انسان عقل دارد، این را همه دنیا فهمیده اند، گردن کلفت دنیا، بوش، چندین بار اقرار کرده این کیست!!! رسما اعلام کرده که دیپلمات های ما اشتباه کرده اند، چون نمی توانند با این کنار بیایند، وسط آمریکا هم همین صحبت ها را می کند، « اللهم عجل لولیک الفرج» آنان می گویند جمهوری اسلامی نباشد، او تازه می آید می گوید جمهوری اسلامی تازه یک مقدمه است. خیلی هم ساده صحبت کرد، کدام آیات در کدام کتاب الهی آمده که شما اینگونه به مردم و جهان حکومت کنید؟ همجنس بازی کجا رواج دینی پیدا کرده است؟ شما دین را کنار گذاشته اید، اینهمه ظلم و کشتار، ... خب این خیلی ساده است. به شخص کاری نداریم به جایگاه و این حرف  و عملکرد و فکر کار داریم که کسی در دل ظلمت و قلب آمریکا چنین حرفی را می زند. اگر همه نمایندگان مجلس اینگونه فکر می کردند وضع مردم این نبود. بسیاری از مشکلات مردم از همین ها ناشی می شود، طرف متوجه نمی شود که این شخص فقط دو میلیارد قیمت منزل شخصی اش است. یک روزی اینها را حرام می دانسته و با اتوبوس به مجلس می آمده، ولی حالا می گویند وقت ما هر ساعتی میلیون ها تومان برای مردم ارزش دارد!! چه کسی اینها را گفته؟ اگر خیلی مهم باشد رییس جمهور از شما بالاتر است و از آن مهمتر رهبر است که از همه شما بالاتر است. این حرفها را رها کنید، رهبر انقلاب، هفته ای دو یا سه شب به خانه های مردم می رود، اولویت با خانواده های شهداست. بعد اولویت با محرومین درجه یک است، یا تهران یا شهرهای اطراف، مایحتاج زندگی می خرد،( گوشت و برنج و ...) با همان پولهایی که در اختیارش است، از هر طریقی( خمس و ...) خود شخصا و نه با دستور، به در خانه مردم می برد.

امیرالمومنین که خود خلیفه بود می توانست دستور دهد یا امام باقر که خلیفه هم نبود این کار را انجام می داد، این همه خدم و حشم داشتند کاری برایشان نداشت، پول هم بود و دستور را می دادند، اینها فایده ندارد، این قلابی است و اسلام مرده است. اسلامی زنده است که رهبر انقلاب خود این کار را شخصا انجام می دهد. رییس جمهور خود شخصا در بین مردم در شهرستانها و روستاها در سرما و گرما حضور دارد، ولی امکان ترور هم هست با رعایت احتیاط، وگرنه امیرالمومنین می توانست به جنگ نرود، مگر جانشان در خطر نبود؟ آیا جنگی بوده که حضرت در آن مجروح نشده باشد؟ چه در زمان پیغمبر و چه آن چندسالی که خود حکومت کرد، میدانست که جنگ است و باید به وسط میدان آمد، امکان همه چیز هم هست، نمی شود که فرمانده در یک محافظ شیشه ای قرار بگیرد و دستور جنگی صادر کند، اگر شکست خورد که هیچ اگر پیروز شد و ادعا داشته باشد، این اسلام واقعی نیست، ) جمع این دو هم عقل سالم هم قلب سالم باید باشد.

مثلا الان کسی مقداری پول دارد نمی تواند خود کاسبی کند، به بانک می سپارد، بانک به عنوان امین مردم، این پول را در کارخانه ها سرمایه گذاری می کند، مخارج خود و کارمندان و ... را بردارد، پول این فرد را هم بدهد و کار کارخانه هم راه بیفتد، این خیلی خوب است، ولی الان و در این 16 ساله  و بعد از جنگ بانکها اینگونه کار نکرده اند. الان کلی تبلیغات می کنند و یک ماشین چند میلیونی هم جایزه می دهند، که اینها پولهای قرض الحسنه است، مردم در بانک می گذارند مثلا حدود 100 میلیارد تومان، یک سری ها کاسب هستند آنها هم مقداری پول در بانک می گذارند، یک سری ها هم پول می گذارند تا سود بگیرند، اینها همه را در یک کاسه می ریزند، از پول قرض الحسنه پول در می آورند و سود آن را به افراد دیگری می دهند، خب این همه حرام شد، و همه گرفتار حرام شدند، خب اگر شما دین هم که نداشته باشید، عقل که دارید، این چه کاری است؟ بانکها را از هم جدا کنید، هر کسی بنا به نوع کارکرد خودشان فعالیت کنند، این بانک 150 میلیارد جایزه به مردم می دهد ولی 1000 میلیارد تومان سود می برد، ولی این قرض الحسنه است، آیه صریح قرآن است، پس کجاست ؟ این اسلام مرده است.

امام حسین برای این شهید شد که به اینجا که رسیدید، وقتی به هیئت آمدید حتی سالی یک بار، مغزتان را به کار بیاندازید، که عجب، به اسم اسلام، در لباس اسلام سر آدم را می برند. هیچ هم متوجه نمی شوید، دل هم به این خوش دارید که عزاداری می کنید، با تقوی می شوید و شاید از خدا هم بالا زدید! خیلی ها به این مسیر رسیده اند. خلفای معروفی که منحرف شدند بعضی هایشان از خدا هم بالا زدند!

ولی اگر اسلام واقعی باشد، دیگر این راهش نیست، شما باید گاز خانه تان را کم کنید، یک شهر یک استان یک منطقه از سرما خواهند لرزید، این خیلی ساده است، اسلام باید در وسط زندگی باشد، در همه اعمال و رفتار حضور داشته باشد، با تذکر و هشدار دیگران هم می شود به راه رفت ولی اینها فایده ندارد، یا با این تبلیغات مختلف برای کمک به محرومان،( بهزیستی) طلب کمک کرد یا مثل جشن رمضان، که به شکلهای مختلف پول جمع می کنند تا مثلا زندانی را آزاد کنند، این هیچ فایده ای ندارد، اینها دین ندارد، برای خدا کار انجام نمی دهند، این اگر برای خدا می خواست کار انجام دهند، آن شخص اصلا زندانی نمی شد، فساد پایین می آمد، دیگری دزدی نمی کرد، دیگری زنا نمی کند، دیگران با یک تصادف طرف را می بخشید، دیگری آتش سوزی قلابی راه نمی اندازد، ولی وقتی دین ندارید و دین مرده است، اینن رسوم هم باب می شود و خیمه شب بازی راه می اندازند.

الان بیشترین صدقه دنیا را آمریکا می دهد، ( فکر نکنید آنها هیچ چیز را قبول ندارند) پولدارترین کشور است، اما مطابق کدام دین؟ دینی که مرده است، نه دینی که زنده است. دین زنده می گوید نمی شود در جامعه فساد کرد. نمی شود مشروب خورد، نمی شود زنا کرد، نمی شود همجنس با هم جنس ازدواج کند، ( ولی در آمریکا این شده قانون، بدبختی اینجاست که کشیش های ایشان هم مبتلا شده اند، چون اینها حق ازدواج ندارند، اجازه همجنس بازی به اینان داده شده است. ) این دین مرده است. اگر مسلمان و مومن هم نفهمد دینشان همینجور می شود.

در مجلس قبل همینجور بود، هر چیزی را نام اسلام از آن بر می داشتند به نام قانون جدید ارائه می کردند، خود مرجع تقلید هم درست می کند، مرجع تقلید زمان،  اجازه قتل امام حسین را صادر کرد، حکم را صادر کردند، یکی از آن مراجع کسی بود که ذکرش قطع نمی شد، وقتی خبر شهادت امام حسین را برای او آوردند، گفت: عجب! بعد شروع کرد به استغفرالله گفتن، قبل از آن ذکر سبحان الله می گفت، گفتند چرا ذکر را تغییر دادی؟ گفت این ربطی به شهادت ندارد، من یک کلمه « عجب» گفتم، از ذکر خدا غافل شدم، این شخص اصلا نمی فهمد که این دین را امام حسین آورده ، ولی این دین امام حسین را قبول ندارد خود برای خود یک دین جدا آورده است،

الان هم همین است، مرجع تقلید داریم که خلاف دین خدا فتوا می دهد. وهابیون هم هستند که مسائل عجیب و غریب به اسم اسلام دارند، مثلا وهابیون یکی از مصادیق شرک را قنوت نماز می داند، حرام می دانند، موقعی که بمب گذاری شد و به عراق حمله شد و .. همه مفتی هایشان جمع شدند و یک فتوا دادند که از این به بعد واجب است که همه در نماز قنوت بگیرند، و واجب است که بن لادن را لعن کنند و پناه ببرند به خدا از شر او و تروریستها!!!

این چه دینی است؟ از این دست بسیار است، در جمهوری اسلامی هم این نوع مراجع زیادند.

مثلا همین فیلم که تلویزیون پخش کرده تازگی ها(ساعت شنی) که هر شب پخش می شد و با فشاری که آورند هفته ای یکبار پخش می کنند، خب برای این فیلم حتما یک حکم شرعی گرفته اند، به رییس صدا و سیما گفتند بیا مناظره کنیم، که این فیلم مفیدی است برای مردم که این صحنه های زشت را نشان میدهید، ( رحم اجاره ای، زنهای خیابانی و ...) قبول نکردند، گفتند با کسی مناظره نمی کنیم، تا آخر هم ادامه می دهیم. پشت این موضوع حتما یک مرجع قلابی وجود دارد، مرجعی که یک شبه مرجع شده اند. وگرنه مراجعی که داریم را همه اساتیدحوزه  جمع شدند و اعلام کردند که 150 نفر در قم، واجد شرایط مرجعیت هستند،  ولی هشت نفر را به عنوان مرجع انتخاب کردند،( که دو نفر به رحمت خدا رفتند) این ها را اصلحترین و کاملترین معرفی کردند. کس دیگری مرجع محسوب نمی شود، اگر هم بشود برای خودش است، با دین خودش؛

 اینها بی جهت مطرح نشدند، چرا  ما این حرف را به آقای بهجت یا آقای مکارم یا فاضل نمی زنیم؟  چون ایشان هیچ وقت چنین کاری را نمی کنند، دین را نمی فروشند.

یکی از همین کسایی که فتواهایی نادرست می دهد تقریبا در سال 1372، در یکی از همین هیئت های ما، سخنرانی می کرد، این شخص در این حد بود، در کل سخنرانی آن شب می گفت( زمان ریاست جمهوری رفسنجانی) چرا دولت جمهوری اسلامی و وزرات ارشاد، پول نمی دهد که من رساله ام را چاپ کنم؟!!! حال ببینید این آدم چه احکامی را صادر می کند، که دوم خردادی ها و تفکرات ضدولایت فقیه، همه پشت این هستند.

شما الان به سایت منتظری مراجعه کنید می بینید که از احکامش بر نمی گردد، حال ممکن است انحراف سیاسی پیدا کرد، امام هم همین را گفت، در اخطار آخر و مکتوب خود به ایشان گفت،شما یک فقیه هستید، به کار فقاهتی خود ادامه بده، سیاست مدار نیستید، کار سیاسی نکن، حرفش حق بود؛ الان نگاه که می کنید می بینید که فقه اسلام را تغییر نمی دهد.

اما این فرد مورد بحث، اصلا فقیه نیست، می گوید از جمهوری اسلامی ایران که خارج می شوید، قانون کشور تمام است، زن ها می توانند که از مرز رد شدند حجابشان را بردارند!!!

آن کسی که دست داد با زنان ایتالیا، گفتند اشکالی ندارد، قوانین ایتالیا اجازه می دهد.

این اسلام مرده همه چیز دارد، قرآن، مفسر، مرجع، اخلاق و...  استاد خلاق هست که ماشین چندین میلیون تومانی سوار میشد، آیا این می شود؟ با دین اسلام؟ با کدام دینی؟ دینی که بین مردم باشید؟ امیرالمومنین خطبه هایش را در کجا می خواند؟ امام حسن چطور؟ امام صادق کجا زندگی می کرد؟ امام رضا چگونه با مردم ارتباط برقرار می کرد؟ چرا امام رضا بین ائمه خود برای غلامان خود غذا می کشید؟  و بعد از همه غذا می خورد، ( چون حضرت در کاخ بود، می خواست بفماند با اینکه من در کاخ هستم ولی اجباراً، با این حال خادم شما خادمان هم هستم، دین زنده در کاخ نمی میرد ).

هر چیزی که اینان حلال بدانند که زندگی درست نمیشود، این یک دین جدید است، اما دین اسلام زنده است، دین حسینی است، داد می زند و فریاد می کشد که اگر می خواهی بکش، دین نباید بمیرد، برتر از من مادرم و پدرم و برادرم و جدم بود، اینها در راه خدا به شهادت رسیدند من که خونم از ایشان ارزشمندتر نیست، مرا هم بکشید اما من نمی گذارم دین توسط شما کشته شود. من اجازه نمی دهم که حرام خوری را با نماز جمع کنید.

بی حجاب، با کمک به زندانیان جمع نمی شود،اگر زنی حجاب را نپذیرفته هیچ کار او مقبول خدا نیست. این کار را می تواند بکند، ولی نه برای خدا و برای اسلام، برای رضایت اهل بیت، بلکه برای دل خودش، چون احساساتی شده است.

دین حقیقی بمیرد دین قلابی جای آن را می گیرد، چون انسان بدون روش نمی تواند زندگی کند. بالاخره طرف می خواهد یک لباسی انتخاب کند، یا مدام به پای درس دین می رود، یاد می گیرد که پیغمبر خدا چه اصولی را سفارش کرده که من لباس انتخاب کنم، یا این دین را تعطیل می کند ولی اسم اسلام را برای خود نگه می دارد، در همه چیز همین است، خصوصا خانمها تبیعت زیادی از دیگران و از رسانه ها می کنند، ولی آیا اینان بر مبنای دین خدا کار می کنند؟ اگر پول نگیرند و مسائل دیگر نباشد آیا باز هم حاضر به خدمت رسانی به دیگران هستند؟

 اگر روحانی سلامت باشد برای مردم مجانی کار می کند. همان کاری که انبیا می کردند، پیغمبر فریاد می زد و سخنرانی می کرد، می نوشت و یا هر شکل دیگر، می گفت من اجری از شما نمی خواهم، اجر من باخداست. چون من تبلیغ دین خدا را می کنم، خدا هم روزی مرا می دهد و مرا تامین می کند، هر کس که اینگونه نبود دینش واقعی نیست. وگرنه اینها هم نویسندگان خوب، خطبای خوب، فیلم سازان خوب، بازیگران خوبی هستند... باید خوب باشند که اینان را به کاربگیرند ولی خب آیا دین دارند؟ ممکن است افراد قابلیتهای زیادی داشته باشند، ولی نباید تبعیت و تقلید از اینان کرد. سحره فرعون، باید توانایی داشته باشند، که بتوانند ادعا کنند، الان هم همین است، نباید اینها ما را گول بزند.

دین حقیقی کاملا مشخص است، زنده بودنش هم کاملا مشخص است، مردنش هم مشخص است. امام حسین به شهادت رسید که دین نمیرد و زنده بماند. اگر ما مثل امام حسین حرکت نمی کنیم، در خون امام حسین دخیل هستیم ما هم دستمان به خون آلوده است. حال در وادی دور هستیم، ولی ما حسینی نیستیم.

بوداییان، چند سال پیش رهبرانشان به قم آمدند، با  آیت الله مصباح دیدار داشتند، صحبت بین ادیان داشتند، بودایی گفته بود، ما علی رغم اینکه ظاهرا به دین شما نیستیم، اما اولیا و بزرگان دین شما را قبول داریم، یکی از اسناد ان این است که وقتی ما فهمیدیم که امام حسین، فریاد زد بین مسلمانان که دین را جد من و پدر من مادر من و برادر من آورده، شما دین را منحرف کرده اید و من قیام می کنم، حتی اگر کشته شود، وقتی این حرف به هندوستان رسید، ما 15000 هزار نیروی نظامی کامل، فرستادیم به سمت کوفه، برای کمک به امام حسین، نزدیکی های کربلا یا در راه، پیک رسید که امام حسین به شهادت رسیده است. این حسینی است ولی دستش نرسیده، دین هم نداشته است.

پس آدم نباید خود را گول بزند، هزار شب هم به هیئت بیاییم، ولی یک کلمه را بفهمیم، که چه هستیم؟ چه می کنیم؟ کجاییم؟ اسم اسلام را یدکی می کشیم؟  این برای همه ماست، اما اگر هیچ سوالی از خود نپرسیم، بی خیال باشیم، هر کاری دلمان بخواهد بکنیم، این راه درست نخواهد بود .

این سوال را آدم از خود بپرسد و جوابش را هم مردانه بدهد، مبنا هم بر این نیست که ما جواب منفی به این سوال بدهیم، انشالله جواب مثبت و قوی می دهیم ولی این سوال باید مطرح شود.

حضرت عبدالعظیم حسنی با این مقام، خدمت امام هادی رفت و گفت عقاید من این است، آیا درست است؟ عقاید این بود که خدا یکی است، پیغمبر آخرین است، قرآن کتاب الهی است، امیرالمومنین و پسرانشان تا شما جانشینان پیغمبر هستید، اما هادی فرمود: درست است، شما به دین ما هستید، شد حضرت عبدالعظیم حسنی، آن دو امامزاده دیگر که در جوار حرم  هستند، مقامشان  از لحاظ مذهبی بالاتر است، ولی ایشان مشهور می شود و به این درجه می رسد. چرا؟ چون این سوال را از خود می پرسد با اینکه مورد وثوق چندین ائمه بوده است، عالم، فقیه، مجاهد فی سبیل الله بوده است، به شهادت رسید، محققین اعلام کردند که این آقا به شهادت رسیده حتی زنده به گور شده است. این ارزش است و اصل، چون امام معصوم این کار را کرده، است. این را حضرت عبدالعظیم از خود پرسید که آیا من مسلمان واقعی به معنای حقیقی آن هستم؟

ما خود می فهمیم، چه می خوریم، چه می گوییم، چه می شنویم؟ کجا زندگی می کنم و....  اگر پر از کارشناسان تلویزیون، ارتباطات و اس ام اس  ووو شد، دین شما مرده است، اگر نه، خیلی مطمئن و سفت، و یک دین اجتماعی، و زنده و وسط جامعه دارید، قاعلید که انبیا به شهادت رسیدند که به دست ما این رسیده و اینهمه شهید دادیم و تا رسیده به جمهوری اسلامی که نهایتا فریاد بزند که  اسلام را می گوید، این دین زنده است. حال ممکن است در داخل آن مشکلاتی هم باشد که هست ولی اصل را بیان می کند. اگر دین شما این است که شکر خدا دین زنده است. باید این را از رییس جمهور خود و از نماینده مجلس و .. بفهمید، اکثر کسانی که رضایت دادند که کسانی که در زیارت عاشورا لعن کنیم، ما لعن نکنیم کسانی که ظلم کردند و خدا و اهل بیت هم اینان را لعن می کنند، اینها از سیاست اطلاع ندارند. که سیاست برای بنی فلان است و دین برای ماست، شما نماز شب خود را درست کنید، با تقوی باشید، تزکیه پیدا کنید، انفاق کنید.. به این چیزها چکار دارید؟ چپ و راست ندارد، این جنگ درگیری سیاسی است، چه یزید پیروز شود چه امام حسین فرقی ندارد، حقوق ما که زیاد نمی شود، ... الان هم تکرار تاریخ است. اگر ما از این چیزها سر در نمی آوریم، بدانیم که دین ما واقعی نیست. دین حقیقی همه این چیزها را با خود دارد، لازم نیست تخصصی بدانید، ولی باید فهمید که راست و دروغ کدام است، حق و باطلی هم هست،

اصلا چپ و راست چه معنایی دارد؟ 8 سال چپی ها بودند و 8 سال راستی ها، هر 16 سال آن خلاف حق بود، نه کاملا ولی اکثر آن اینطور بود این یک رویه بود، اقا خود فرمود. بعد از رحلت امام اینها 10 سال برنامه ریزی کردند و اجرا، یک طرحی بوده  دو سال به دو سال... تا رسیدند به سال 78 و خواستند و ضربه نهایی را زدند، این ده سال در دوره چه کسی بوده؟ هم راست هم چپ؛ رهبر فرمود: مسئولین هم خود فریب خوردند. اینها هماهنگ بودند و اجرا کردند، پس فقط چپ و راست نیست، رای و سیاسی بازی نیست، بلکه حق و باطل است. افراد به تنهایی برای ما ملاک نیستند، افکار و اعمال و رویه شان مهم است. خانم و آقا ندارد. در حساسترین نقطه های تاریخ اسلام که مردها کم آوردند زن ها به داد اسلام رسیدند. 

امام حسین وقتی به شهادت رسید چندین روز بدنشان بر روی زمین بود، روایت هست که گوشت بدن اهل بیت خوردنشان برای حیوانات حرام است، اما برای دیگران بوده که معصوم نبوده اند. حیوانات وحشی جمع شده بودند، دور بدن این اجساد، مردان که مرد نبودند، زنها آمدند، زنان بنی اسد که نزدیک آنجا بودند، مهرشان را بخشیدند، که شوهرانشان اجازه دهند اجساد شهدا را دفن کنند،

امام رضا در غربت بود، حضرت واقعا غریب بود در سرزمین طوس، حتی نزدیکان حضرت مقام ایشان را درک نمی کردند، فکر می کردند حضرت وارد بازی های سیاسی شده است، وقتی به شهادت رسید هم نفهمیدند، بلکه زنان فهمیدند، باز هم آنجا زنان مهرشان را بخشیدند، گفتند هر چه باشد، پسر پیغمبر خداست باید خیلی محترمانه تشییع شود.

زن ها فکر نکنند که نباید چیزی بفهمند، اینطور نیست،  زنان هم باید بفهمند، رییس جمهور، نماینده، جناح، جهانی، داخلی، اقتصاد، فرقی ندارد. اگر نفهمید گرفتار حلال و حرام خواهید شد.

امام زمان خواهد آمد به زودی، ولی اگر ما این تفکر را نداشته باشیم و اسلام ما زنده نباشد مثل، امام حسین، سر امام زمان را هم می برند. یک چیزی موهومی برای خود درست نکنیم، مثل فیلم های هالیودی، باید خودمان فکر کنیم، زن و مرد باسواد و بی سواد و کوچک و بزرگ ندارد، این ملاک حق و باطل، همین است که راه نجات ما خواهد بود. شما در حق باشد ولی بی سواد باش. بی پول باش، به اینها نیست، حال در باطل باش پولدار باش، در راه خدای باطل خود خرج کن، مگر عربستانی ها برای خدا الان کار نمی کنند؟ امسال ملعون عربستان به عنوان خادم اسلام انتخاب شد، بحرینی که به اندازه قطره ای از ایران هم نیست، ولی شیعه هستند، ملعونی به آنجا می رود و مدال آنچنانی به او هدیه می دهند، کسی که با می جنگد و با آن دشمنی داریم، وقتی به آنجا می رود اینگونه استقبال می کنند. این دین حقیقی نیست، قلابی است، مرده است.

ما هم از این قاعده خارج نیستیم همه باید بفهمیم، همین جا در دوم خرداد مگر مملکت ما تغییر نکرد؟  اینهمه بی حجاب؟ وضع مملکت اینجور نبود، این همه حرام خوری نبود، اگر رویه حاکم اینجور نبود و مردم رای های اشتباه نمی دادند، اصلا اینطور نمیشد، نباید هم اینطور شود، حرفی که آقای احمدی نژاد امروز در دنیا و در ایران می زند، کارهایی که انجام می دهد اگر 18 سال پیش انجام گرفته بود، ما الان کجا بودیم؟ دنیا را گرفته بودیم، و این مساوی بود با ظهور امام زمان، پس این به تک تک ما بر می گردد و هر کسی در جایگاه خود؛ این سوال را از خود بپرسد که آیا من مسلمان هستم یا نیستم؟ اسمی و پدر و مادری و ظاهری الحمدالله هستیم، اما حقیقتا؛

بدانیم امام حسین برای چه شهید شد؟ این دسته ها و محرم ها و عزاداری ها و .. مخالفت نکنیم، فکر کنیم . اسلام دین عقل است دینی نیست که کسی بر سر یک منبر بگوید، تمام است، الان متاسفانه اکثرا این رویه را دارند که ارجاع می دهند اعمالشان به خطیبی که نمیدانند که بوده،آیا حرف حق زده یا نه،

الان هستند اشخاص زیادی در جاهای مختلف که ادعای موعود دارند، ما باید تشخیص حق دهیم. باید این سوال را از خودمان بکنیم، اگر قرار شد نماز خوان و با تقوی شویم، باید این محک را بزنیم، بعضی ها از این محک می ترسند، اما امام زمان که تشریف بیاورند همین اتفاق می افتد، روایت داریم زیاد که حتی لحظه ظهور حضرت زن ها بدون حجاب بیرون می آیند، کدام زن؟ زنان باید فکر کنند، اگر زن اسلام حقیقی داشته باشد، در هیچ شرایطی حجابش را رها نمی کند،

ظهور امام زمان جدا کردن حق و باطل از هم است. " حاسبوا انفسکم قبل ان تحاسبوا "

آیا مسلمان هستیم یا نیستیم؟ در زمان هر کدام از ائمه هم بخواهیم در نظر بگیریم مشکلی نیست، چون بعضی ها می گویند زمان ما سخت است، زمان حضرت علی را در نظر بگیرید، حضرت رقیب سیاسی دارد، معاویه کار می کند حضرت هم کار می کند، شما پیرو کدام هستید؟ در لباس پوشیدن، در فکر کردن،در فیلم دیدن، در...

الان کدام یک از مراجع تقلید این مسئله رحم اجاره ای را جایز می دانند؟ که جایز باشد شما فیلم آن را ببینید؟ حتی اگر حرام دیگری نداشته باشد که دارد، جایز نیست دیدن آن، تمام این بازیگران زن آرایش می کنند بالاتر از آن گریم می کنند، این خود دیدن حرام است. حرام همان است نباید اجازه دهیم دین را تغییر دهند، وقتی فایده و ضرورت ندارد نباید نگاه کنید. زنها نمی توانند اکثر مسابقات ورزشی را نگاه کنند. چون عامل هزار تهییج کننده دیگر است که این را به فساد بکشاند. دلیلی ندارد هر کسی در هر سنی هر مسابقه یا برنامه ای را ببینید. اگر شما مسلمان هستید اجازه دیدن آن را ندارید. نگوییم تفریح لازم داریم یا حوصله مان سر رفته و .. از این چیزها.... در زمان یزید هم همین بود، وقتی یزید آمد نه حقوق اضافه شد و نه هیچ چیز دیگر... ابن سعد به امام حسین گفت ملک ری را می خواهند به من بدهند، امام حسین فرمود با کشتن من به گندم های آنجا هم نمی رسی، گفت: به جوی آن که می رسم! حاج منصور هم این را خیلی واضح و روشن گفت و حق و انصاف، که به ریاست جمهوری نرسید ولی به خیلی چیزهای دیگر رسید.

اینجا مقابله با امام حسین است، این اسلام واقعی نیست. مردم آن زمان هم بعد از شهادت امام حسین به هیچ کدام اینها نرسیدند. دروغ می گویند کسانی که ادعا دارند که اگر حکومت شاه ادامه می یافت یا جانشینش بیاید ایران را آباد می کند، یک کشور را نام ببرید که خلاف اسلام حرکت کند و آباد باشد؟!

اگر آمریکا را بخواهیم مثال بزنیم درصد رسمی زیر خط فقر بنا بر اعلام رسمی آنان 15 درصد است. انگلیس از هر 100 تولد 50 حرام زاده هستند. در آمریکا این تعداد 38 تا از هر 100 تولد است. 30% تصادف منجر به مرگ آنان برای این است که طرف مشروب خورده است. همجنس بازی رسمی شده است. زن با زن ازدواج می کند، مرد با مرد؛

این که زندگی سالم نمی شود. چنین چیزی در هیچ جای دنیا نبوده و نیست. در فرانسه اعتصاب می شود و همه جا را آتش می زنند، اگر آنان به آخر رفاه رسیدند پس چرا این کارها را می کنند؟ اگر قرار است کسی به جایی برسد باید حرف خدا را گوش کند آن هم کامل، اگر در ایران نان گران است حداقل حلال زاده ها بالای 95 نفر از هر 100 نفر هستند. کدام مهم است؟ فکر نکنیم که بحث حرام زادگی یا حلال زادگی یک بحث دینی است، برای خود غربی ها اثبات شده که کسی که ریشه ندارد قطعا درآینده قاتل خواهد شد. چون تحت پرورش کسی قرار نگرفته است. ژن مستقیم و محکمی از کسی نگرفته است. این شخص بدتر از جنایتکاران قبلی می شود.

آمار رسمی است که سربازانی که آمریکا و انگلیس به کشورها می فرستند، فاسدترین، افراد، اکثرا ایدزی، دارای مشکلات روانی پیچیده، حرام زاده، هستند. در جامعه خود نمی توانند اینان را کنترل کنند، به کشورهای دیگر می فرستند، فسادهای وحشتناکی در اینجاها انجام دادند، حال در این بین طرف به زیارت کربلا می رود، اینها با هم اصلا جمع نمی شود، با کدام دین جمع می شود؟ اگر می شود چرا امام زمان غایب می شود؟ راحت به زیارت جد خود می تواند برود!!!

اینها با هم جمع نمی شود این را خدا و پیغمبر گفته است. امسال عید قربان را عقب انداختند. همه حرام انجام دادند، حال حج درست هیچ، چون نیت الهی نیست، فقط می خواهند به دور یک چیزی بچرخند و چیزی بخرند و برگردند و بعد پلاکارد بزنند و حاج آقای فلان و حاج خانوم فلان! ولی قدیم می گفتند طرف همه کارهایش را انجام داده، به حدی رسیده که به حج برود، وقتی به حج می رود دیگر بنده خدا می شود، وقتی هم بر می گردد طرف از آنجا تعریف می کرد، الان ولی از چه تعریف می کنند؟ از ظواهر مادی و امکانات و تجملات آنجا، اصلا خدا در هیچ کدام اینها دیده نمی شود، این حج با آن اسلام مرده هم نزدیک است.

قبلا حتی برای نام گذاری اسامی مغازه ها تبلیغ را حرام می دانستند، مثلا سر در مغازه ای یک صلوات بزرگ نوشته شده بود در گوشه ای پایین و ریز نام مغازه درج شده بود، ولی حال برعکس شده است، در روی شیشه های مغازه ها پر از مارکهای شرکت های خارجی است، و... خدا حذف شد!!! دین که تغییر نکرده، آدمها تغییر کرده اند، تبلیغی که حرام بود الان همه ما دچارش شده ایم.

امام حسین برای این شهید شد که تغیر نکنیم، این سوال در ذهن ما ایجاد شود که مسلمان هستیم یا نه؟

امیرالمومنین همه را تضمین کرده که هر کس شیعه حساب شود، به هر نحوی، قطعا گناهاش را خدا می بخشد اما فقط باید ثابت کرد. این دلیل می شود که در جناح امام زمان هم قرار بگیریم. الان بیشتر علائم رخ داده این چند تای باقی مانده هم دست خداست، فوق طبیعی است. این سوال را فقط باید پرسید و پیغمبر خدا  ائمه را برای خود مثال بیاوریم که چه می پوشیم و چه می خوریم و ....  اگر پیغمبر خدا از موبایل استفاده می کرد این اس ام اس ها را جابجا می کرد؟ اگر امام زمان بود این فیلم ها را نگاه می کرد؟ این فیلم های هالیودی که اکثر آن تفکرات شیطانی را ترویج می دهد مثل هری پاتر، که اصلا مظهر شیطان پرستی است، تمام نمادهای این فیلم از عصا و شکل و دکور و .. همه مظهر شیطان است، آیا باز هم به عنوان یک مسلمان باید اینها را ببینیم؟ اینها کاملا روشن و ساده است و لازم به طی دوره های درسی و حوزوی نیست، اگر امام زمان این کارها را نمی کند ما هم باید تبعیت محض داشته باشیم و انجام ندهیم.  هیچ کدام از اهل بیت در زمان خود بر سر این مسائل سر خم نکردند.

روایت داریم شخصی نزد امام صادق آمد و گفت در فلان خانه مدام آلات لهب و لعو، غنا و موسیقی است، دست از این بر نمی دارد، صحبت و مدارا هم فایده ای نداشته است. امام صادق فرمود برو به او بگو اگر دست برداری از این کارهای جعفر بن محمد ضمانتش را می کند، آن مرد اعتراض دوباره کرد به همسایه و گفت دست بردار، همسایه گفت من دیگر نمی توانم عادت کرده ام، ( ما هم عادت کرده ایم متوجه نیستیم که حرام به خورد ما می دهند، در همین صدا و سیما ما هم تغذیه از صهوینست ها می کنند، گاهی می گویند 400 میلیون نفر فلان مسابقه را همزمان نگاه می کنند، اگر اینهمه یک مرگ بر آمریکا می گفتند که وضع به اینجا نمی رسید) بعد پیغام حضرت را به او می رساند.  آن مرد فکری کرد و دید یک مسلمان باید مثل امام صادق باشد و نیستم پس همه اینها را کنار می گذارم، همه چیز را کنار گذاشت و همه غلامان و کنیزان را رد کرد، چند روز بعد، راوی می گوید، درب خانه را زدند و شخصی گفت، همسایه تان شما را کار دارد، رفت دید، پشت در این مرد لخت مادر زاد ایستاده و خود را نشان نمی داد و گفت من هیچ لباسی تنم نیست، من همه چیز را دادم رفت و حرام بود، الان هیچی ندارم بپوشم، برو به حضرت بگو الوعده وفا.. خبر را به حضرت رساندند، حضرت به او پول داد و لباس داد و این شد توبه؛ مسلمان و بنده خدا؛

ما هم همین هستیم، موسیقی همیشه حرام بوده مگر در موارد خاصی، اگر راحت گوش می دهید، بدانید اسلام شما مرده است. امام حسین برای این شهید شد که این سوال را مطرح کنیم، که دوباره به اصل خود بازگردیم و ما بر می گردیم چون شیعه امیر المومنین هستیم و حضرت حتما کمک می کند.

والسلام

٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭ خدا نگهدار ٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭

.::::::::ж الهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم ж::::::::.

.:::::::: بسم الله الرحمن الرحیم ::::::::.

٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭ سلام ٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭

  مقام حمد الهی
محرم شب چهارم

(( بسم الله الرحمن الرحیم ))
زیارت عاشورا مانند آینه ای است که مقابل هر شیعه ای قرار می گیرد تا مومن آن چیزی را که در اعمال و رفتار و افکارش وجود دارد ببیند و بسنجد و کمبودها را جبران کند و خوبی ها را تقویت کند .
زیارت عاشورا از چهارده قسمت به هم پیوسته تشکیل شده است . ابتدای آن سلام و انتهایش شکر وحمد است . ( برعکس نمازکه از حمد شروع می شود و به سلام ختم میشود ). زیارت عاشورا سیری عکس نماز دارد .
البته در مسائل عرفانی آیه ای در قرآن است ( قاب قاسین ) که می فرماید مسیری که به خدا می رسد یکی است ولی دو جلوه مختلف دارد . زیارت عاشورا و نماز همان حالت را نسبت به هم دارند. یعنی ما گاهی برای ارتباط با امام زمان و امام حسین دعا می کنیم واز ربی که خدای امام حسین (ع) هم هست و بالاتر است ، می خواهیم که توفیق زیارت را نصیب ما کند که ما به حضور ایشان برسیم .اما گاهی برعکس است مثل دعای توسل از پایین تری می خواهیم که به خدا برسیم (( یا وجیها ..... ))
این دو قوس در جهت عکس هم قرار دارند که هر دو همزمان با هم کارایی دارند و مومنین و اهل کمال هر دو را باید داشته باشند که بعضی اوقات از خدا کمک بگیرند تا به اولیا برسند و زمانی هم از اولیا مدد بجویند تا به الله برسند .
گاهی لازم است برای زیارت امام رضا (ع) به حرم حضرت معصومه (س) رفته و از ایشان خواسته شود معرفتی حاصل آید که بتوان به زیارت برادرشان نائل شد و گاهی هم برعکس .
گاهی با زیارت امام رضا ( ع ) ، حج بیت الحرام تکمیل میشود . یعنی حرم الهی واسطه میشود که توفیق پیدا گردد تا به حرم امام رضا ( ع ) رفت . گاهی هم از حرم حضرت عبدالعظیم خواسته شود که زیارت مکه و مدینه نصیب گردد .
این مسیری است که دو رو دارد برای حالات مختلفی که برای مومنین پیش میاید تا به کمال برسد . زیارت عاشورا یکی از آن قوسین است که از سلام بر امام حسین (ع) آغاز می گردد و به حمد خدا ختم میشود و عملا امام حسین(ع) مقابل ما قرار می گیرد و ما به زیارت امام
می رویم و با دیدن ایشان به کمالی دست پیدا می کنیم که موفق می شویم به مقام حمد الهی برسیم . چون بالاترین مقامی که ممکن است انسان به آن برسد و انسانهای معمولی از آن عاجزند مقام حمد الهی است .
هر کسی به اندازه خود( و نه نعمت های الهی) می تواند شکر خدا را به جا آورد. اما حمد خدا را تنها بنده ای می تواند انجام دهد که خدا را بشناسد .
ستایشگر ، کسی است که خدا را می شناسد و او را ستایش می کند اما شکر، شکر است .
زیارت عاشورا سعی می کند ما را به مقامی برساند که بتوانیم حمد خدا را بکنیم یعنی خدا را بشناسیم . این دعا نه تنها امام حسین (ع) و وقایع کربلا و حقانیت عقاید شیعه را بیان میکند، بلکه برای ما کمالی را به همراه دارد که ما را به شناخت خدا می رساند .
وقتی می گوییم « الهم لک الحمد حمد الشاکرین» ، یعنی مقام شکر ترا طی کردیم و حالا آماده ایم حمد تو را بکنیم و این حمد معمولی نیست بلکه حمد کسانی است که شاکر تو هستند .
زیارت عاشورا ، زیارتنامه و دعایی بسیار عجیب و پیچیده و پرمحتوا است . چند تفسیر از زیارت عاشورا داریم که علمای بزرگ و اهل عرفان نوشته اند که یک منبع عرفانی و سنگین است . اگر عارفانه بنگریم ، زیارت عاشورا سند محکم و مستندی است .
زیارت عاشورا عقاید حق را بر دو پایه استوار می بیند :اول محبت خدا و خدایی ها و اولیا خدا . دوم دشمنی دشمنان خدا و اولیا خدا
این «تولی» و «تبری» دو اصل اصیل اعتقادی هر محقی است . کسی که بر حق است ، در هر دوره ای از تاریخ نام خاصی دارد : مسلمان , شیعه ، آخر الزمانی ، اصحاب موسی و اصحاب عیسی و مومنین به ابراهیم و هابیل و... فرقی نمی کند . مهم این است که دو اصل دوستی خدا و دشمنی دشمنان خدا را دارند .
این زیارتنامه از امام محمد باقر (ع) است که یاد بگیریم حسینی ها و یزیدی ها به چه صورتند .
حتما بین این دو گروه جنگ در می گیرد. مگر اینکه حسینیها ، واقعا حسینی نباشند بلکه فقط مدعی و نامشان باشد و به مرحله عمل که برسند، شانه خالی کنند. اینها کسانی هستند که رضایت به شهادت امام حسین (ع) دادند و مورد لعن هستند .
اما حسینی واقعی و حقیقی حتما با یزیدی ها در گیرمی شود. در طول تاریخ هیچ زمان امنی را پیدا نمی کنید که حق با باطل کنار آمده باشد . صلح این دو ممکن نیست . و این درس سیاسی ، همان درسی است که امام حسین (ع) به همه تاریخ می دهد واستفاده ما از کلمات عادی به این دلیل است که مطلب کمی ساده باشد و قابل فهم برای همه باشد والا درس امام حسین (ع) یعنی کلمه الله , کلمه و فرمولی است که باید آموخت . خداوند فرمول های متعددی دارد . تعداد کلمات الهی خیلی زیاد است چنانچه اگر همه دریاها جوهر شوند و همه درخت ها قلم شوند و همه ملائکه بنویسند ، تعداد کلمات الهی را نمی توانند محاسبه کنند . چرا ؟چون این فرمول ها و این دستورات کلی و این درسهایی که اهل بیت به ما داده اند ، تعداش بسیار است و بهم پیوستگی دارد که کسی نتواند در آن تقلب کند .
در حال حاضر امور مادی با یک فرمول انجام می گیرد . توصیه می شود برای هرکاری از یک مسیر خاص رفت و صدها فرمول خاص هم در کنارش بیان می شود تا بلکه احتمال خطا به صفر برسد و به نتیجه برسد. هر چه تعداد فرمول ها و دستورات کمتر باشد احتمال خطا بیشتر میشود .
در زیارت عاشورا همه این ابعاد مجزاست و حق از باطل مشخص می شود و همه ، در همان درس کلی و همان فرمول کلی و همان کلمه اصلی و همان سنت الهی و همان دوستی دوستان خدا و دشمنی با دشمنان خدا می گنجد . اما وقتی وارد می شویم می بینیم که تبعات و بحث های عرفانی زیادی دارد.( مثل سلام و فنا) .
سلام و فنا , حمد و شکر, جنگ وقتل , عبارتهای عارفانه است. در همین حیطه کوچک ظاهر و در چند کلمه همه معارف ما گنجانده شده است و بستگی به نگرش خواننده دارد . بعضی تصورمیکند چون اسم امام حسین (ع) در عبارات آن درج شده ، باید یکی بخواند و بقیه گریه کنند اما یکی هم به عنوان سند دین به آن نگاه می کندو دیگری به عنوان درس و روش و به عنوان کلمه الهی ،به عنوان فرمول ، به عنوان راهکاری که معصومین زندگی می کردند و نشان همه مردم و در درجه اول مسلمانان دادند .
به خاطرهمین اینجا هم رده بندی می کنند : «اتباع» و «اشباع» یعنی میخواهند این را القا کنند که همه مثل هم نیستند. بعضی ها از دور دستی تکان میدهندو بعضی ها پا جای پا می گذارند . بعضی ها تشخیص رهبر را از غیر رهبر نمی دهند.
گاندی غیر مسلمان بود . اما می گوید الگویی که امام حسین(ع) داده است ، من را پیروز کرد و هند را از دست انگلیسی ها نجات دادم .
یعنی فقط به عقاید و قشر خاصی ربط ندارد . این ، انسانیت است . به همین دلیل است که امام حسین (ع) درآخرین کلماتی که به کار میبرد
می فرماید : آیا شما انسان هم نیستید ؟ اگر انسان باشید باید بفهمید من چه می گویم . دلیلی ندارد که مرا بکشید . اگر مرا بکشید به نتیجه ای نمیرسید . اگر این اتفاق هم بیفتد باز هم حتما شکست خورده اید . چون شکست شما همین است که فکر می کنید با کشتن چند نفر می شود حق را از بین برد . این نشان می دهد شما هیچ چیزی را نمی بینید خدا همه جا را گرفته است شما فکر می کنید من نباشم خدا نیست این اشتباه شماست .
حتی وقتی شمر ملعون قصد بریدن سر امام حسین (ع) را کرد ، در لحظات آخر حضرت فرمود : هنوز هم دیر نیست ...
یعنی شمر هم اگر برگردد ، در این فرمول می گنجد . این دستوربه تمام جهان قابل تعمیم است .
در روایتی دیگر امام سجاد علیه السلام فرمود : یکی از این ملعونین در ظهر عاشورا با نیزه به پهلوی امام حسین (ع) زد . امام برگشت و او را دید و امکانش بود که با شمشیر مثلا گردن او را بزند یا ضربه ای وارد کند اما صرف نظر کرد. من وقتی از او پرسیدم( امام سجاد دلیل را خود بیان می کند اما می فرمایند من پرسیده ام ) چنین جواب می دهند که امام وقتی به او نگاه کرد دید در نسل چندمش کسی هست که حق را قبول دارد . به خاطر همین این ضربه را به پهلوی خود پذیرفت اما او را نکشت . این نشان میدهد که فرمولی که سید الشهداء ارائه می دهد چقدر وسیع است و همه را در بر می گیرد .
ملعونین امام را کشتند و ایشان به شهادت رسید و از دنیا رفت . آن ضربه یک ضربه اصلی بود که باعث به شهادت رسیدن ایشان شد . اما دستوراتی که امام داده اند آنقدر گسترده است که مثلا تا 100 یا 200 سال بعد سومین و چهارمین نسل بعد از آن شریک قتل با همین دستور نجات پیدا می کند و خود حسینی میشود . به عنوان مثال ، پسر یزید است . یزید با اینکه خود قاتل امام است و همه فتنه ها از او ناشی می شود و ظاهر و باطن اسلام را به انحراف کشیده است ، اما فرزندش مخالف اوست و امام حسینی است . چون اباعبدالله الگویی را ارائه داده است که همه را تحت پوشش قرار میدهد .
کسانی که در جهان پیروز میشوند ،با هر عقیده ای که هستند، حتما از این الگو استفاده می کنند .
یعنی یک نفر فدا شود و همه باقی بمانند . منظور از همه، حق است و نه تعداد افراد . کسی که ارزش و انسانیت داشته باشد، مهم است که باقی بماند. حالا یک نفر خدا شود و آن یک نفر هر کسی می خواهد باشد .(یعنی رفتن در دل آتش مانند حضرت ابراهیم علیه السلام )
فرقی نمی کند در هر جا و هر زمانی به یک شکل است . اینجا آتش در عاشوراست و در بیابان و خیمه و جنگ و نیزه و شمشیر . در جایی دیگر نمرود و هیزم و آتش ابراهیم (ع) .
حضرت ابراهیم (ع) می توانست گرفتار این مصیبتها نشود و بعد از شکستن بت از شهر فرار کند. ولی می ماند تا در دل آتش رود و دیگران ببینند که حق چیزی نیست که آتش بتواند آن را بسوزاند . حتی اگر ابراهیم خلیل الله می سوخت ،( که نمی سوخت ) حق به یک شکل دیگر جلوه اش را نشان می دهد .
امام حسین علیه السلام بالاتر از آن است و می فرماید شاید جسم من از بین برود (که می رود ) و شهید می شوم و همه ما شهید می شویم اما حقیقتی باقی می ماند که همه را نجات می دهد .
اگر ما با دیده باز به زیارت عاشورا نگاه کنیم ، اینها همه حرفهایی است که در زیارت عاشورا بیان می شود ، نه یکبار بلکه از زوایا یی مختلف و با عمق زیاد. به شرط اینکه کسی نگاه کند . اگر کسی از ابتدا تا انتها اینطور بنگرد و اینگونه بفهمد ، قطعا به زیارت انسان کامل و معصوم مفتخر می شود . و نیازی نیست که حتما به کربلا رفت .
در طول تاریخ بعد از شهادت ایشان بیشتر ایام ، امکان زیارت امام حسین(ع) نبوده است . مدت زیادی نیست که از ساختن بارگاه و حرم ائمه توسط پادشاهان (که گاه ظالم هم بودند و فقط چون کرامات عجیبی از ایشان دیده اند برای سپاسگزاری بارگاه را بنا کرده اند) می گذرد .
در اکثر مواقع دسترسی امکان نداشته است . به همین خاطر زیارت عاشورا جزو معدود زیارت هایی است که از دور هم می توان خواند .
اما زیارت است . زیارت به معنی رو در رو. یعنی یک انسان زنده را ببینیم و درک کنیم و لمس کنیم .
بسیاری از افراد خوب و یا بد از تاریخ قدیم باقی مانده اند که آرامگاهی دارند و مردم به عنوان سیاحت بر سر قبر آنان می روند.
مثل اهرام ثلاثه مصر یا مومیایی ها و ... اما آنها بارگاههای خاص خود را دارند و موزه و تاریخ محسوب می شوند. فقط برای گشت و گذار و اینکه تاریخی در ذهن زنده شود . اما معصومین ما زنده هستند و به همین خاطر ما به زیارت آنها می رویم و زمانی می توان به زیارت رفت که آنها را بشناسیم .
اگر نشناسیم و به حرم معصومین مثلا امام رضا (ع) برویم ، جز پنجره های نقره ای و یا مردمی که برای دست زدن به ضریح از یکدیگر سبقت می گیرند و یا دعا گران و کسانی که گریه می کنند و ... چیزی نمی بینیم . البته فضای خوب و معنوی ای هست. چون دلها آنجا از گناه خیلی دور است . همه احساس خوبی دارند. اما احساس خوب کجا و دیدن اما رضا (ع) کجا ؟!
اگر بنا به این باشد، حضور در مسجد هم باعث بوجود آمدن این حال و هوا می شود. اما ما به دیدن امام رضا(ع) نمی رویم تا غصه هایمان از یاد برود. ما می رویم تا انسان کامل را ببینیم و خودمان را پیدا کنیم و بفهمیم که آیا گوش ما گوش کامل است و یا چشم ما اینطور است ؟ آن گوش که معنویات را می شنود و آن چشمی که معنویت را می بیند بخشی از انسانیت ماست .
حضرت همه سراپای وجودش معنویت است و حرف هم می زند. حال یا به خواب زائر می آید، یا کسی را می فرستد تا پیغامی دهد و یا انسان بدون واسطه به دیدارشان نائل می شود و چشمش با چشم امام رضا (ع) کامل می شود ، فکرش با فکر امام رضا کامل می شود و دستش با دست امام رضا (ع) تکیمل می گردد و دیگر خطا نمی کند . این دیدن برخورد دو حقیقت است و به فرموده پیامبر آینه است و هر کس اندازه خود را در امام رضا (ع) می بیند . خوابهای انسانها هم همین گونه است . هر کس امام زمان (عج) را به شکلی می بیند . یکی سیدی می بیند یکی روحانی یکی رهبر و یکی مرجع را می بیند . هر کدام یک آیینه از امام زمان (عج) مقابلشان قرار گرفته اما فهم آنها نسبت به این همینقدر است . امام زمان (عج) را به اندازه امام جماعت مسجد خود می شناسند . اما کسی که امام عصر خود را حقیقتا بشناسد، امام را
می بیند و ظاهر و باطنش یکی ست .
پس زیارت عاشورا یعنی روبرو شدن با معصوم . چه زمانی ممکن است ؟ وقتی که معصوم را بشناسیم . معصوم کیست ؟در چهارده قسمت در همین زیارتنامه معرفی می شود . وقتی امام و انسان کامل را خواهیم شناخت که شکر خدا را مدام بکنیم و حمد خدا را هم بجا آوریم .
در پایان زیارت علیرغم قسمتهای قبل ، همه امید است و بحث شفاعت و قیامت است . در قیامت کسانی که خون خود را با عشق و علاقه دادند ، سرشکستگی و مظلومیت ندارند .
در قسمت حمد ، سجده وجود دارد . در احادیث و روایات آمده است که نزدیکترین حالت بنده به خدا در هنگام سجده است و دلیلش این است که آنجا هیچ نفس و شیطانی راه ندارد . ما شش جهت داریم : چپ ، راست ، بالا ، پایین ، جلو و عقب .
چهار جهت ، تحت نفوذ شیطان است و دو جهت باقی است . یعنی بالا و پایین . اگر بالا باشد، هنوز نفسانیت ما کارساز است . چون ما ایستاده ایم و قدی علم کرده ایم . یعنی کسی هستیم . اما وقتی به خاک بیفتیم ، آن منیت از بین می رود و همین دلیل نزدیکی به بندگی خداست . زیارت عاشورا ما را به آن نزدیک ترین حالت می رساند و آن موقعی است که معلوم می شود که انسان کامل را می شناسیم .
در اینجا نمایان می شود که زیارت عاشورا چه توانایی و قدرت زیادی در انتقال معارف به ما را دارد و ما چقدر غفلت می کنیم . بیشتر دعاها در روایت آمده است که اگر یک بار در طول عمر بخوانیم ، دنیا و آخرتمان آباد می گردد . یعنی اینکه بخوانیم و بفهمیم . و فهمیدن هم یعنی اینکه درست شویم و انسان باشیم .
اگر بنده خدا باشیم مگر می شود بی روزی بمانیم و فقر به سراغمان آید ؟ اگر هم دچار تنگدستی شویم ، خداوند خواسته و یا اگر غنی شویم آیا باید مغرور گردیم ؟ پاسخ منفی است چون بنده خدا مغرور نمی شود بلکه به دیگران می بخشد و این را امانتی از جانب خدا می داند .
اگر ما یک بار معارف زیارت عاشورا را طی کنیم و یکی یکی به ذهن بیاوریم و روی آن تفکر و تعقل کنیم ، میتوانیم نواقص شخصیت خود را پیدا کنیم و آن را برطرف کنیم . به چه دلیل ؟ می توان گفت دو ذکر اصلی از ابتدا تا انتهای زیارتنامه وجود دارد. اگر بخواهیم ساده بیان کنیم مثال ساده اش در پزشکی است که دو کار لازم است انجام دهیم : اول تقویت بدن و دوم مبارزه با آفت و عفونت و مرض و هر چیز دیگری .
(لعن و سلام ). این سلام سلامتی می دهد و تقویت می کند . یعنی هر جا نقصی پیدا کنیم می گوییم : السلام علی علی بن الحسین .
جایی که عقیده و ایمان و فکر و حتی جسم را تقویت می کند . وقتی یا حسین می گوییم قطعا انرژی اش بیشتر می شود . همه کلمات همنیطور است . اما بعضی کلمات که شرع دستور داده و خدا و پیامبرش سفارش کرده حتما با حساب و کتاب است .
پیغمبر(ص) به امیر المومنین فرمود : اگر در وضعیتی قرار گرفتی که ترسناک بود ، بگو «بسم الله الرحمن الرحیم» و « ولا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم» . حال آیا ترس برای ایشان معنا دارد ؟ اما هدف از بیانش این است که ما بفهمیم که چرا علی نمی ترسد .
وقتی یک تنه به جنگ صدها تن می رود، به این دلیل است . چون ذکر و معرفت دارد. این را خوب می فهمد و این باعث می شود هر کاری را که بخواهد ، انجام دهد .
در زیارت عاشورا سلام و لعن همین کار را می کنند . سلام , تقویت می کند و لعن , آفات معرفتی اخلاصی و ایمانی و اعتقادی را دور می کند .
در این زیارت ما به یک نفر ناسزا می گوییم . البته نه به شکل رکیک . بلکه با مجموعه ای از یک ذکر سه حرفی ( لعن ) که نشان می دهد پر از عقایدی هستیم که با عقاید آن فرد مخالفیم . تک تک عقایدمان با تک تک عقاید او مقابل همدیگر قرار می گیرد .
و حتی اگر در نسل های بعد یک اعتقاد خوب وجود داشته باشد ، بالاخره این سلام در زندگی وارد می شود . پس این دو از اذکار بزرگ و اصلی است و برای همه قاتلان اهل بیت لعنت فرستاده می شود . خصوصا بر قاتلان امام حسین (ع) و ذکر دیگر که سلام باشد نیز به کرات در قرآن آمده و از اسما خداوند است و به ویژه برای امام حسین (ع) در این زیارت مطرح گشته است .
شعار معروفی در این زیارت آمده است : «یا ابا عبد الله انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم الی یوم القیامه»
در اینجا هم لعن وجود دارد. ولی تفاوتش با لعن های قبلی این است که نام افراد خاصی در اینجا ذکر می گردد و اینکه دشمن توهم نیست .
بلکه یک انسان است مانند تمام انسانهای دیگر و باید او راشناخت .
این حرف درآخرالزمان کارایی دارد. اگر روایت شده که شخصی بعنوان سفیانی ظهور می کند ، این یک جریان و یا یک پدیده نیست . بلکه یک انسان است و یک انسان آنقدر می تواند پست شود که مرتکب چنین جنایاتی گردد.
درسی در اینجا وجود دارد و آن ، لعن به آل زیاد که بدترین آدمها از بدترین اقوام هستند. ما باید بدانیم که همه اقوام حتما خوب نیستند . چیزی که در جامعه ما چند سال است کسانی که به حکومت رسیده اند تبلیغ می کنند . می گویند : ما با مردم آمریکا دشمن نیستیم ، بلکه با دولت آن کشور خصومت داریم . چه کسی چنین چیزی را تایید می کند ؟چه تعداد از مردم این کشور خوب هستند ؟ آیا نمی دانند که سران مملکتشان اینهمه جنایت مرتکب می شوند ؟ ندیدند که در یک روز چهارصد هزار نفر را در ژاپن کشتند و روز دیگر دویست هزار نفر ؟ اینهمه جنایت را بببیند بعدهم خوب باشند ؟ البته خوب هم در بین آنان وجود دارد . مستضعف فکری دارند و آنها هم دستشان به جایی بند نیست. ولی اینها پیشینه قومیتی دارند .
به همین دلیل می گویند (( ارتد الناس بعد النبی الثلات الربا )) .
مسلمان زیاد بود . ولی وقتی در شورای دروغینی که بعد از وفات پیامبر تشکیل شد و خلیفه اول تعیین شد ، چند نفر به مخالفت برخاستند . اعلام حکومت نظامی شد . بسیاری را که سرناسازگاری گذاشتند را کشتند و بعد از یک مدت مردم هم سرد شدند و به این رسیدند که چه فرقی می کند علی یا ابوبکر ؟ آن موقع پیامبر فرمود بعد از من علی جانشین است . حال که او وجود ندارد پس اهمیتی ندارد !!
پس در اینجا اول لعن را با قوم شروع می کند و قوم و آل آن را مورد لعن قرار می دهد تا بدانیم که اینگونه نیست که یک باره یک نفر از این قوم بی دلیل بر حق تسلط یابد و بالا برود . و جهت دیگرش این است یک اشتباه فردی می تواند یک قوم را به فساد بکشاند. یک نفر عقاید باطل و غلطی را دارد و یک ازدواج غلط می کند و از این ازدواج نسلی همراه با عقاید مخالف خدا و حقیقت به وجود می آید و از این نسل فردی قدعلم می کند که شمشیری می کشد و انقلابی بپا می کند. اینها از همان فرد اول آغاز گشته است .
در این زمانه باید حواسمان جمع باشد. هر کسی را برای رای انتخاب نکنیم . اگر اشتباه داشت بایستیم و امر به معروف و نهی از منکر کنیم کاری که امام حسین علیه السلام کرد و در این چند ساله در کشور انجام نشد . البته عده کمی انجام دادند و ضرر هم کردند .
«و لعن الله ال زیاد و ال مروان و لعن الله بنی امیه قاطبه و لعن الله ابن مرجانه و لعن الله عمر بن سعد و لعن الله شمرا»
در اینجا وارد افراد آن قوم می شویم و شاخص هایشان که ظلم کردند و جنایت و قتل مرتکب شدند .
قوم با آل و با امت فرق دارد . آل خانوادگی است و نسبی است و با هم هستند و ریشه در تاریخ دارند , اما امت در یک زمانی به هم می پیوندند و یک نفر قدعلم می کند و یک عده ای هم به او گرایش پیدا می کنند و همراهی اش می کنند . یعنی در یک عقیده و روش و با هم مصمم و مشترک و هم مسیر هستند . کسانی که امام حسین (ع) را به شهادت رساندند، از آل های مختلفی بودند ولی در قتل ایشان همه همفکر شدند و یک امت گشتند و به همین خاطر چندین بارآن بر امت لعن فرستاده می شود(ولعن الله امتاً اسرجت و الجمت و تنقبت لقتالک ))
که جزییات قتل هم اشاره میشود: تدارکات زیادی دیدند تا شخصیت امام را خرد کرده و از چشم بیندازند تا چیزی از ایشان باقی نماند.
فقط برای یک جنگ ساده نیامدند . سرکوب هفتادودو نفر یا نهایت صد نفر که اینهمه مقابله نظامی و لشکر سی هزار نفری نیاز نداشت . اعلام حکومت نظامی از چند ماه قبل و بستن جاده ها و حتی ورود به حرم الله و به هم زدن امنیت مدینه اینها همه حمله همه جانبه به ایشان بود تا هیچ اسمی از حضرت باقی نگذارند . مانند مثل حمله نابرابر امریکا به عراق . اینهمه تدارکات نظامی برای کشوری که هیچ چیزی نداشت ، نه رهبری نه مردمی برای پشتیبانی و نه هیچ سلاحی . ولی همه تبلیغات بود و هدفمند .
ما به عنوان یک شیعه باید بدانیم که دشمن خدا به یک ضربه اکتفا نمی کند. اگر احساس قدرت کند زیر پا له می نماید. چه فرهنگی باشد چه اقتصادی و چه نظامی که همه اینها را الان در اطراف خود می بینیم . در افغانستان و عراق حتی مجسمه های موزه ها را هم غارت کردند تا از فرهنگ آنها چیزی باقی نماند. همه پول های بانکها را به سرقت بردند . همین خشونت را هم با حرم امام حسین (ع) کردند . خیمه ها را بردند. نه اینکه فکر کنید چند آدم بی سرو پا آمدند و پارچه های ارزشمند را بردند ( چون امام حسین وضع مالی شان خوب بود و خیمه های گرانقیمت برپا می کردند ) بلکه می خواستند چیزی از ایشان باقی نماند تا کسی به ارث ببرد و بعدها با آن نامی از امام حسین ببرد .
(( ولعن الله امتا اسرجت و الجمت و تنقبت ))
این سه حالتی است که یک جنگجو حاضر شود , یک مرکبی آماده شود سوار آن گردد و برای جنگ مهیا شود . به شکل امروزی همان بحث عقبه و اطلاعات و عملیات و خط مقدم . ... آن زمان به آن شکل و امروزه بدین صورت .
تنقبت که سومین عبارت است به معنی نقاب . یعنی روهایشان را پوشانند . به دو مورد اشاره دارد. اول آنکه دشمنان ، امام حسین (ع) را
می شناختند و اولاد و اصحابشان را دیده بودند و بعضی همشهری و حتی قوم و خویش بودند. خود را می پوشانند تا شناخته نشوند و دوم و مهم تر اینکه اینها همیشه در نقاب نفاق پنهان می گشتند . یک ظاهر خوب برای خود درست می کردند ،الله اکبر می گفتند، ولی بر روی امام خود شمشیر می کشیدند .
بحث بعدی که شروع قسمت تازه ای است (( لقتالک بابی انت و امی لقد عظم مصابی بک ))
پدر و مادر، گرانبها ترین دارایی یک انسان هستند. بقدری یک شیعه و زائر معرفت پیدا کرده است که می گوید آنها به فدای تو شوند .
اما اگر از جهت دیگر هم بخواهیم نگا ه کنیم ، بسیار زیبا است که اهل دل می توانند از آن استفاده کنند :
« کاش من نبودم » یعنی وقتی پدر و مادر من فدای تو شوند چون قبل از من هستند، من اصلا به وجود نمی آمدم .
روایت داریم از امام سجاد علیه السلام که وقتی مشکلات اسارت شدید شد ایشان فرمودند : کاش مادر مرا نزاده بود و این نشان می دهد که این مصیبت خیلی سنگین است .
برداشتهای زیادی می توان از زیارت عاشورا کرد چون واقعا عمیق است . بسیار بودند کسانی که پیرو امام حسین (ع) بودند آمدند , حرکتی کردند ولی حرکتشان سطحی بود . 1400 سال است در مورد ایشان حرف زده می شود ولی باز هم ناگفته های ناب زیادی وجود دارد که این امربه این دلیل است که حرکت امام عمیق بوده است . زیارت عاشورا مانند قران است و بطن های زیادی دارد
باشد که بفهمیم و در زندگی بکار بندیم .

٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭ خدا نگهدار ٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭

.::::::::ж الهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم ж::::::::.

تولی و تبری
شب سوم محرم
(( بسم الله الرحمن الرحیم ))

زیارت عاشورا بر دو پایه اصلی عقاید شیعه را معرفی می کند :
1 . محبت , دوست داشتن , ولایت پذیری و مسؤولیت پذیری از جانب خدا و هر کس که خدا منصوب کرده است .
2. دشمنی و بیزاری نسبت به هر کس که دشمن اینها و دشمن خداست .
این «تولی» و «تبری» اصل اعتقادی شیعیان نابی است که به دین اسلام ایمان آورده اند و امیرالمومنین (ع) امیر آنهاست .
امام حسین (ع) که به شهادت رسید، الگوی آنهاست و امام زمان (عج) ( که دوبار مستقیم وغیر مستقیم نامش در زیارتنامه آمده است)، آینده آنهاست و همه اینها منتظر آمدن امام زمان (عج) هستند و امیدوارند و از خدا می خواهند که جزو یاران و فدائیان ولیعصر(عج) باشند.
زیارت یعنی مواجه شدن با انسانی که زنده است و ما معتقد هستیم که اهل بیت اگر چه به شهادت رسیدند و جسم آنها زیرخاک رفت، اما شخصیت آنها همیشه زنده است و روح آنها در بین بشریت وجود دارد و هادی و رهنمای ما هستند. لذا وقتی به بارگاه هر یک از اهل بیت
می رویم ، یعنی به دیدن آنها می رویم .
زیارت ، وقتی زیارت محسوب می شود که صاحب آن بارگاه را ببینم و گرنه راهی را رفته ایم و خسته شده ایم و برگشته ایم .
اگرچه ثواب دارد و دعا مستجاب می شود خصوصا در حرم امام حسین (ع) . اما بارگاه قرار داده شده و زیارت نامه نوشته شده تا ما بخوانیم و وقتی وارد حرم شدیم ، امام حسین (ع) را ببینیم . وقتی وارد حرم رضوی شدیم ، امام رضا(ع) را ببینیم.
کسانی که اهل تقوا هستند، صدای امام رضا (ع) را می شنوند و یا حداقل چند روزی را که در حرم هستند، خواب ایشان را می بینند.
خیلی ها هم حضرت را یا در درون ضریح و یا بیرون حرم و یا بین مردم می بینند و وقتی به زیارت می روند صاحب بارگاه را با چشم دل زیارت می کنند .
امام حسین(ع) هم دقیقا همینطور است و کسی که زیارت عاشورا را می خواند امام حسین (ع) را می بیند. نه تنها در کربلا و در حرم بلکه در هرکجای عالم . اولیای خدا وقتی روضه امام حسین (ع) را می خوانند، کربلا پیش چشمشان نمایان می شود. یعنی به مقامی رسیده اند که
امام را زیارت کرده اند .
اگر چه زیارت عاشورا یکی از اذکار مهم ماست و گره های زیادی را به طرق مختلف باز می کند، اما همه معارف ناب شیعه در این
زیارت نامه آمده است. و ما باید بعنوان درس به آن نگاه کنیم . بعنوان اینکه عقاید ما از توحید تا قیامت و جهنم و صراط و حق و باطل و هرچیزی دیگری که جزء اعتقادات ماست ، در این زیارتنامه جمع شده است و در اینصورت نه تنها به زیارت امام حسین ، بلکه به دیدار همه ائمه نائل می شویم . چون در این زیارت از پیامبر اکرم (ص) تا امام زمان (عج) نام برده شده است . زیارت همه آنها در صورتی ممکن است که ما زیارت عاشورا را بفهمیم .
خیلی ها به حرم امام رضا (ع) مشرف می شوند. اما امام رضا (ع) را در بین جمعیت نمی شناسند . تصوراتی از ائمه دارند مثل این
نقاشی هایی که می کشند و بدنبال این چهره ها هستند که این هم در این جمعیت نیست . اما اگر عاشورا را بفهمد، ائمه خصوصا امام زمان را با چهره معمولی در بین مردم می شناسد. اما اگر غیر از این باشد، تلاش برای دیدن امام بیهوده است .
هزاران نفر در دنیا هستند که مثلا شیعه هستند، اما مطابق عقاید یک شیعه زندگی نمی کنند. شاید ما هم این گونه باشیم . به گفتن و اسم و رفت و آمد نمیتوان ادعای شیعه بودن کرد. بلکه به عمل است و عمل بدون معرفت بیهوده است . مانند چهارپایی که بدون هدف به دور سنگ آسیاب می چرخد و فقط گندم دیگران را آرد می کند و هیچ کاری برای خود و پیشرفتش نمی کند .
اگر انسانها اعمال اینگونه داشته باشند، یعنی نماز می خواند و روزه می گیرد و به مسجد و هئیت می رود ، در حقیقت مرتب دور باطل
می زند . وقتی نمازش با نماز قبلی فرقی نکند، همان کار را می کند . فقط قیافه انسانی دارد ، اما افکارش مانند همانی است که دور چرخ آسیاب می چرخد بعد که پرده ها کنار می رود می گویند ما چقدر دست و پا زدیم . این آیه قرآن است که در سوره جمعه می فرماید
«کمثل الحمار ....»
در اینجا منظور عالِم نیست بلکه منظور ادم معمولی است . الاسفار به معنی کتابها که این ها کتابهای علمی خود را مثل حمار بار می کنند و از این طرف به آن طرف می برند و از علم خود استفاده نمی کنند .
در قرآن خداوند می فرماید کسانی که می دانند با کسانی که نمی دانند برابر نیستند . یعنی باید علم داشته باشیم ، اما علمی که به آن عمل نکنیم فایده ای ندارد. مثل این است که کتابها را بار خود کنیم. در جاهای مختلفی در قرآن این آیه امده است . البته بدتر از این هم آمده است که از هر موجود زنده ای بدتر ادمی است که نمی فهمد چه می کند .
کسی که می فهمد به زیارت هم نائل می شود. چشم او می بنید و گوش او می شنود .
در عباداتمان یک حدود شرعی و فقهی وجود دارد که انجام آنها را واجب را می دانیم . اما کل حالت معنوی نماز را از چه کسی باید یاد بگیریم تا صددرصد یقین کنیم ؟ علما الگو هستند. اما صددرصد نیستند. چه کسی ممکن است که درهمه حالات به سراغ ما بیاید و ما زیارتش کنیم وبا خواندن کدام زیارت ؟این زیارت تنها زیارت عاشوراست .
در زیارت آل یاسین خطاب به امام زمان (عج) می گوید : سلام بر تو وقتی که نماز می خوانی . سلام بر تو وقتی می نشینی و سلام بر تو وقتی می ایستی . سلام بر تو وقتی قنوت می خوانی . سلام بر تو وقتی رکوع می کنی . سلام بر تو وقتی سجده می کنی . سلام بر تو وقتی
لا اله الا الله می گویی . سلام بر تو وقتی سبحان الله می گویی ... که همه اینها یک منظره را به ما می رساند و آن اینکه اگر معرفت پیدا کنیم سجده واقعی را می بینیم که امام زمان (عج) چطور به سجده می رود .
یکی از اولیا خدا می گفت : خیلی ها هستند که طی الارض می کنند . در مکانی حاضر می شوند که امام زمان(عج) نماز با جماعت می خواند خصوصا حرم امام رضا(ع). چنین انسانهایی هم بین ما زندگی می کنند. این معرفت را از کجا پیدا کرده اند ؟
از زیارت عاشورا و خیلی جاهای دیگر. اما زیارت عاشورا همه را در یک متن خلاصه کرده و البته عاشقانه که راحت بشود با آن ارتباط برقرار کرد .
زیارت عاشورا چهارده قسمت دارد . قسمت اول سلام بر امام حسین (ع) بود. قسمت دوم اینکه مصیبت امام حسین بسیار بزرگ است و فقط گرفتاران این مصیبت انسانها نیستند، بلکه همه خلایق به یک نحوی از این مصیبت ضرر دیدند و ما این را الان می فهمیم .
همه نظم طبیعی به هم خورده و این به چه دلیل است ؟ به این دلیل که انسان کاملی در رأس امور بشریت قرار ندارد . یک عده نادان و احمق خصوصا غربی گراها و مادی گراها دنیا را به سمتی برده اند که خود خواسته اند و منافعشان ایجاب می کرده است . کاری هم به این ندارند که که مثلا سی هزار نفر در روزفقط از گرسنگی می میرند در حالیکه بخشی هم از خوردن زیاد می میرند.
انسانها باید به این سادگی بمیرند ؟ چرا ؟ چون کسی که رهبر این جامعه جهانی است و ادعا می کند و همه را به سمت خود می خواند، یک انسان فاسد بایک فکر فاسد و منحرف است.
خدایی که این عالم را خلق کرده ، این جهان و انسانها را خلق کرده، نیازهایشان را میداند و کسی را برای رهبر قرار می دهد که بتواند نیاز این مردم را مرتفع کند .
نمونه بارز آن جورج بوش , کسی است که ادعا می کند من توسط مسیح توبه کردم . در تاریخ امریکا تنها رئیس جمهوری است که با شعار دین بر سرکار آمد . تا چند سال پیش دائم الخمر بود و با زنها بود و آدم فاسدی بود. نه اینکه الان نباشد . درآن موقع علنی و آشکار بود . بعد با یک یهودی متعصب آشنا می شود که اکنون جزو مشاوران درجه یک اوست و بواسطه او دست از دوخطای بزرگش بر میدارد و به قول خودش توبه می کند و می گوید من آنقدر توبه ام واقعی است که مسیح من را بعنوان جانشین خود و زمینه ساز حکومتش انتخاب کرده است. و حال این آدم چقدر فساد می کند و جنایاتی در حق مردم جهان می کند که گفتنی نیست . دو دختر او که دوقلو هستند از فاسدترین افراد امریکا هستند که معروف است در سایتهای مختلف و با عکس های متفاوت برای پدرشان تبلیغات انتخاباتی می کنند . زندگی همه اینها مخالف زندگی یک انسان معمولیست . چه رسد به اینکه رهبر جامعه جهانی باشد. این بلاهایی که بر سر این طبیعت آورده اند، هیچ پادشاهی در طول تاریخ نیاورده است .
یک کشور آفریقایی هست که سالانه چند هزار نفر بخاطر درگیری داخلی کشته می شوند. فوق العاده در آنجا فقیر وجود دارد. عده زیادی هم از گرسنگی می میرند و ایدز آمارش بالاست . فقط به این دلیل که آن کشور «صمغ» ، (ماده اولیه آدامس) آمریکا را تأمین می کند . بخاطر جویدن آدامس، یک کشور را اینطور به فساد می کشانند. آنهم نه یک روز و دو روز، بلکه بیست سی سال است که اینگونه کرده اند.
جای دیگری را به خاطر الماسش و جای دیگر را به خاطر نفت و...
پدیده های اعجاب آوری در طبیعت ایجاد می شود . اطراف استان گیلان پنج متر برف آمده است بقدری که بعضی روستاها معلوم نیست . سونامی به وجود می آید. چرا ؟ چون آزمایش اتمی کرده اند و نیرو گاه های عجیب و غریب اتمی زیر آب و روی آب در جزیره ها و جنگل ها و ارتفاعات درست کرده اند و کسی هم سر در نیاورده که اینها چه می کنند و کسی هم علم اینها را ندارد .
درآیه آخر سوره ( قاف ) آمده است که : قارون گفت : من از علمم به این ثروت رسیدم .
دقیقا همین کاری که جباران غربی الان می کنند و قارون زمان و بسیار ثروتمندند .
اگر بودجه کشور ما با همه طول و عرضش به صد میلیارد دلار برسد، آنها فقط چهارصد میلیارد دلار سالانه اسلحه می خرند.
در صورتیکه ما کشور قدرتمندی هستیم . بجز چند کشور در حال توسعه که قد علم کرده اند ، ما بقی کشورها اصلا به ذهن نمی آیند و چیزی حساب نمی شوند . چه کسی اینها را به این روز درآورده است؟ قارون های زمان .
اگر ما اینها را نشناسیم ، برای خودمان مشکل ساز می شود . بحث سیاسی نیست . بحث اعتقادی است . در زمان امام حسین (ع) دشمن ایشان یک مرد سیاسی بود . در این زمان می گویند که دین ربطی به سیاست ندارد در حالیکه دین ما درون خود همه چیز را دارد. اگر نداشته باشد دین نیست . امام حسین ( ع ) را چه کسی کشت ؟ یک آدم سیاسی یا یک آدم دینی؟یک آدم سیاسی.
کسی که خلافت را غصب کرده بود. امام حسین قصد داشت بیعت نکند و بلکه حق را پس بگیرد و یک کار سیاسی بکند . این جزء دین است . در زیارت عاشورا از اول تا اخرش هست که دشمن شما کسی است که حق شما را گرفت و حق پدر و مادرتان را.
و به رسول الله(ص) خیانت کردند و هر بلایی بر سر شما آوردند و شما را از جایگاهتان پایین آوردند .
الان هم همینطور است . اگر به دنبال یک دشمن خیالی بگردیم ، هیچ وقت آن دشمن پیدا نمی شود و از همه مهمتر وقتی امام زمان (عج )
بیاید مقابل کدام دشمن قرار بگیرد ؟سفیانی کیست ؟ یک آدمی است که از جایی درآمده و معروف می شود و می رود یا نه ؟
الان قضیه آمریکا و اسرائیل ، فلسطین است . لبنان که کشور پر خطری از نظر سیاسی است و حدود سی سال است که تفرقه و گروه و جناح در آنجا فراوان است . ولی نقاط خیلی مستحکم فکری دارد که اگر نباشند، جناح ها مقابل هم اسلحه می کشند و لبنان را تقسیم می کنند . جنوب لبنان تقریبا مستقل است و دست حزب الله است و این برای آمریکا و اسرائیل نقطه قابل توجهی است .
اردن اعلام کرده که به خواست جرج بوش ، خاک اردن تقسیم بر سه شد .
عراق و سوریه هم از این جمله کشورهاست . سوریه الان مقاومت و ایستادگی می کند اما چقدر ؟ اگر به آن حمله کنند دوام نخواهد آورد . چون نظام حاکم بر سوریه حزب بعث است و مثل عراق ، قدرت اقتصادی و رأی مردمی ندارند . حافظ اسد و فرزندش هم بدون رأی مردمی به این مقام رسیده اند و مردمش بسیار فقیر و ضعیفند . یعنی حتما در درگیری با أمریکا و اسرائیل شکست خواهند خورد .
کشور پنجم عراق است که انتخابات برگزار شد و کسانی که انتخاب شده اند باید یک نخست وزیر معرفی کنند .
این پنج منطقه در روایات ما معروف به شامات است . اینها به هم پیوند می خورند و یک کشور واحد را تشکیل می دهند و به قول
آمریکاییها خاورمیانه بزرگ تشکیل می شود و یک نفر هم حاکمش می شود. اسم این شخص سفیانی است که یک آدم معمولی نیست و از جای گمنامی نیامده است . یک سیاستمدار است و ما باید بشناسیم .
این اتفاقات هم حالا شروع به انجام شده و مربوط به دو هزار سال آینده نیست . ظهور امام نزدیک است . باید هم ایشان و هم دشمنشان را بشناسیم . لازم به پیشگویی نیست . طرف مقابل ما هم که یهودی هستند و هم همین عقاید را دارند.
ولی جرج بوش بیشتر بر اساس پیش گویی حرکت می کند نه بر اساس کمک علمی استادان دانشگاه و سیاستمداران و استراتژیست ها .
پیشگویان یهودی درجه یک که چند نفرشان معروفند و الان سایتهای بزرگی راه اندازی کرده اند .
اینها با پیشگویی دین یهود، عراق را گرفته اند و با پیشگویی دین یهود، دنبال امام زمان (عج) می گردند.
با پیشگویی دین یهود، پنج کشور را یکی می کنند . سفیانی شناخته شده است اما ما نمی دانیم کیست ولی الان موجود است .
پیام رهبر انقلاب به حج که فرمودند : یا در انتخابات تقلب می کنند یا یک نفر دیکتاتور بر اینجا حاکم می کنند .
این دیکتاتور همان سفیاتی است . حال اگر بتوانند در این مرحله ، و اگر نتوانند در مرحله بعد انجام خواهند داد.
آنها به همین دلیل به اینجا آمده اند وگر نه کاری در اینجا ندارند . درست است به نفت هم نیاز دارند . اما نفت مقطعی است .
میتوانند از جاهای دیگر هم تامین کنند . اینها می خواهند حکومت جهان را بگیرند . چون هم در منابع ما و هم در منابع آنان هست که هر کس این منطقه را بگیرد ، در آخر الزمان حاکم جهان خواهد بود و اعلام کرده اند ما می گیریم و در سال 2007 کار تمام خواهد شد .
جورج بوش در دوره قبل بسختی رأی آورد. اما در دوره بعد راحت به او رأی دادند. چرا ؟
چون می خواهد به هدفش برسد . دوره قبل نتوانستند مردم را توجیه کنند . این بار دیگر نیازی به رأی مردم نداشتند. رییس جمهور کردند تا کارش را تمام کند . و چهار سال بیشتر فرصت ندارد .
در روایت داریم که امنیت عربستان به هم خواهد خورد .عربستان هیچ وقت سابقه این قدر شلوغی و بمب و ترور نداشته است .
خلاصه اینکه شناخت امام زمان (عج) و دشمن امام ، بسیار مهم است و اعتقاد اصلی شیعه است . الان شیعیان قدرت پیدا کرده اند و مثل صد سال گذشته نیست که ما در ضعف باشیم و فقط درگوشه مسجد دعا و نماز بخوانیم . الان سه کشوری که تا سی سال پیش ارباب ما بودند (انگلیس و فرانسه و آلمان) ، در یک مذاکره عادی زورشان به ما نمی رسد و نمیدانند چه باید بکنند . یا باید حمله نظامی بکنند که نمی کنند و میدانند صددرصد غلط است . یا باید این امتیاز را به ما هم بدهند که شما جزء هشت قدرت برتر جهان هستید و به این سادگی این کار را
نمی کنند. چون اگر چنین چیزی را اعلام کنند ، خیلی از طرفدارانشان را از دست می دهند و دیگر مجبورند پا به پای ما بیایند و ایران را به رسمیت بشناسند . 25 سال پیش گفتند که اینها وحشی هستند و طالبان مدرن هستند . الان می بینند که این طور نیست .
همه المپیادهای جهان قبضه ایران است. از نظر علمی بیشترین و مهم ترین اختراعات کار ایرانی هاست . چه کسانی که در درون ایران هستند و چه آنهایی که در خارج از کشور بسر می برند. البته مشکلات داخلی هم داریم که به امید خدا حل خواهد شد و امید است کسانی بر سر کار بیایند که برای مردم کار کنند و بتوانند مسائل اقتصادی مردم را حل کنند . مردم دین و ایمانشان را براحتی بدست نیاورده اند که بخواهند از دست بدهند . با کمی بها دادن به مسائل فرهنگی ، موانع برطرف خواهد شد .
به هرحال ما قدرت داریم و این حرف واقعی است . اگر دشمنان انقلاب بفهمند که ما ضعیفیم ، پایشان را روی سر ما می گذارند و له می کنند. نمونه اش بوسنی و افغانستان که کسی را نداشتند و عددی نبودند . و اگر ببینند که ما در ضعف هستیم ، خیلی راحت با ما هم همین کار را می کنند . ولی می دانند که ایران با جاهای دیگر فرق می کند . ما مؤمن هایی هستیم که فقط به دعا اکتفا نمی کنیم . الان باید از همه دنیا سر در بیاوریم . خصوصا جوان ترها باید از همه علوم سر در بیاورند و گرنه امام زمان ( عج ) شناخته نمی شود.
امام ، صاحب علم الهی است . اینطور نیست که فکر کنیم که امام زمان یک تسبیح بدست است . ایشان افراد متفکری دارد .
روزگار را می فهمند و همه چیزی را خوب تعبیر می کنند و قدم به قدم با دشمن می آیند همان طور که آنها می فهمند و در عین حال ابزار معنوی و الهی دارند و به کمک ما می آیند .
چون در زیارت عاشورا بر این قضیه تاکید شده است ، خوب است که شرایط آخرالزمان خوب توصیف شود تا همه بدانیم واگر امام را نشناسیم می شویم کمثل الحمار .
رفت وآمدهای مابه جلسات و هیئتها برای این است که معرفت ما بالا رود و اعمالمان بهترو بیشتر شودو صحیح تر باشد و موجب رضای خدا گردد و سریع تر به سوی خدا حرکت کنیم .
قسمت چهارم زیارت عاشورا لعن بر کسانی بود که اساس ظلم بر اهل بیت را قرار دارند .
قسمت پنجم یک شعار کلیدی است که مربوط به دین ماست :( یا ابا عبدالله انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم الی یوم القیامه ))
یعنی چکیده عقاید در این شعار مطرح شده است . البته این شعار در دفعات بعد هم کامل تر می شود . دفعه اول به امام حسین عرض می کند من با کسی که تو قبولش داری و دوست توست و تو با او ارتباط صمیمانه داری و روابط حسنه برقرار می کنی ، دوست هستم و می جنگم با کسی که تو با او می جنگی تا قیامت .
این اصل است برای کسی که شیعه امام حسین(ع) و امام زمان (عج) است و هر کس اینطور نیست اگر چه ادعا بکند ، ادعای او پوچ است .
انشا الله که معرفت ما بیشتر شود و اعمالمان مطابق اعتقاداتمان صالح شود وبه زیارت ائمه خصوصا امام زمان (عج ) نائل شویم و این آینه جلوی ما هم قرار بگیرد و بدی های جسمی و معنوی ما دوا شود .

والسلام
 

زیارت عاشورا شناسنامه انسان
شب دوم محرم
(( بسم الله الرحمن الرحیم ))
زیارت عاشورا آیینه ای است که هر مومنی درآن نگاه کند، بوضوح شخصیت اهلبیت را می بیند .
این دعا چکیده ای از همه عقاید شیعه اصیل و ناب معصومین است .
اساس زیارتنامه بر دو بحث کلی «محبت خدا ودوستان خدا» و« دشمنی دشمنان» خداست .
در طول تاریخ و در حال حاضر هم هر کس از مسیر مستقیم انحراف دارد، قطعا به دلیل کمبود و یا زیادی یکی از این دو مهم است .
دشمنی دشمنان خدا باید در شخصیت فرد به صورت متعادل برقرار گردد. و اگرغیر این باشد از صراط مستقیم به همان اندازه انحراف خواهد داشت.
این موضوع در همه مسائل اعتقادی، سیاسی و هر چیز دیگر وجود دارد. فرقه های مختلفی که بوجود آمده اند،
همه نسبت به این دو مسئله، کم و زیاد داشتند و به این شکل در آمده اند .
لذا برای کامل شدن ، لازم است که ما زیارت عاشورا را بشناسیم و بعد بخوانیم .
این دعا ذکر نسبتا مفصلی است که در روضه ها خوانده می شود و چون حوادث کربلا را به ذهن آدمی می آورد،
مردم راحت گریه می کنند. از اینروآنرا شبیه روضه می دانیم ، در حالیکه اینطور نیست .
زیارت عاشورا سند عقیده ماست . بعد از حکومت شش ماهه امام حسین (ع) هیچ حکومتی بر اساس عقاید شیعه شکل نگرفت .
البته یک و یا دو مورد در تاریخ وجود داشته اند، اما باز هم اساس آنها شیعی نبوده است. مثل دوران صفویه در ایران که با آ نکه مذهب رسمی در کشور را شیعه اعلام کردند، اما اصول و پایه واقعی بر این مبنا نبوده است .
تا انقلاب اسلامی ایران که امام خمینی(ره) بر پا کرد . و از سال 1342 تا 1359 این انقلاب و تحول به طول انجامید .
از بعد از حکومت امام حسن مجتبی (ع) تا این تاریخ چنین دگردیسی در ازمنه وجود نداشته است .
در این نظام هم کسانی هستند که با حق فاصله زیادی دارند و در این قضیه مشکل دارند . خصوصا در «تبری». یعنی اعلام دشمنی با دشمنان اهل بیت (ع) .
و بهانه شان هم این است که شیعه و سنی باید با هم وحدت داشته باشند . در حالیکه ما در اعتقادات خود چنین چیزی را نداریم .
حرفی که امروزه مرتب به رخ کشیده میشود و افکار منحرف از آن دم می زنند، اینست که از زمان حکومت خلفای راشدین (یعنی از سقیفه بنی ساعده که حق امیرالمومنین (ع) را غصب کردند)، تا قرن هفتم ، دموکراسی اسلامی بود.
یعنی مردم خود می خواستند و دوست داشتند و بر حق بوده است . و این نقطه مقابل زیارت عاشوراست .
در این دعا داریم :«الهم العن بنی امیه».
بنی امیه تنها چند صد سال اول بودند و بعد ازآنها بنی عباس با رضایت مردم برروی کارنیامدند. کسانی بودند که حق را غصب کردند و مورد لعن اهل بیت (ع) بودند. و معصومین در ضعف و مظلومیت بودند و کاری نمی توانستند انجام دهند .
اوج این تضاد با حکومت، در قیام امام حسین (ع) نمودار شد . که تابلوی این قیام در زیارت عاشورا و حرکت و شخصیت ایشان است .
امام حسین (ع) توسط بنی امیه (همان کسانی که حال در جامعه ما خیلی ها می گویند اینها با رای مردم بر سر کار آمدند) به شهادت رسید . اینها ملاک های اسلامی نیست . اگر مشکلات سیاسی حال حاضر را ریشه یابی کنیم ، در حزب و جناح و مانند آنها نمی گنجد.
بلکه این مشکلات در عقیده افراد است . که طرف، دشمن اهل بیت را دشمن خود می داند یا نه ؟ یا بر این باور است که همه دوست هستند؟! افکار منحرف می گویند همه دوستند و دشمنی نیست. ما با دشمن گفتگو می کنیم بلکه دوست شود.
مثلا با آمریکا و گروهای مخالف مذاکره کنیم تا به نتیجه مطلوب برسیم .
اما دراساس حکومت شیعه این نظرها جایگاهی ندارد. بلکه : (( اشداء علی الکفار رحماء بینهم ))
ما دشمن رسمی داریم که باید به شدت با او برخورد کنیم .اما بین خودمان اینگونه نیست. بلکه با عطوفت و مهربانی است .
یعنی خودی ها یک طرف و غیرخودی ها درطرف دیگرند. هر کس ممکن است باشد . ممکن است به ظاهر شیعه یا مسلمان باشد و ممکن است غیرمسلمان باشد و ایرانی یا غیر ایرانی باشد. بهر حال فرقی نمی کند .
مهم این است که ما دین خود را با این دو معیار کلی همیشه بسنجیم و ارزش گذاری کنیم و حقانیت و برصراط مستقیم بودن خود را پیدا کنیم که آیا درهر زمانی ما دشمنی داریم یا نداریم ؟
اگر هیچ عدوی پیدا نکردیم ، باید ضعفی در ما وجود داشته باشد و از آن طرف اگر هیچ دوستی نداشته باشیم ، باز هم ضعیف هستیم .
جمهوری اسلامی ملاک خوبی است . از زمانی که این انقلاب رخ داد ما تنها ی تنها نبودیم . یعنی دوست داشتیم . اما دوستان ما کشورهای مظلوم و فقیر و تحت فشار کشورهای قدرتمند بودند. مثل کشورهای آفریقایی یا لبنان و افغانستان و فلسطین و...
از سوی دیگر ما بدون دشمن هم نبودیم . از همان روز نخست با ما دشمنی وجود داشته تا همین الان .
درسی که از زیارت عاشورا می گیریم و لازمه زندگی است ، اینست که این دو در زندگی و شخصیت و افکار یک شیعه باشند .
اگر امام صادق (ع) قیام نکرد وفقط درس و بحث وحدیث وروایت را به انجام می رسانید به این معنا نیست که امام صادق (ع) دشمن نداشت. از زمان ولایت امام سجاد (ع) به بعد، سکوت و تقیه کردند و در آرامش سیاسی این مسیررا طی نمودند و در زمان امام رضا (ع) و حضرت جواد (ع) شرایط خیلی سخت شد و مجبور شدند وارد دستگاه حکومت غاصب شوند .
امام رضا (ع) ولیعهد مامون عباسی شد . مامون کسی است که ما در زیارت عاشورا لعنش می کنیم و اینها جزوغاصبان اهل بیت (ع) هستند. جزو کسانی که ظلم کردند. ودرعبارتهای مختلف در زیارت عاشورا این پایمال شدن حق را می بینیم .
در هرصورت در تمام شرایط سخت از زمان امام زین العابدین(ع) تا امام حسن عسگری (ع) هیچ کدام دست به شمشیر نبردند، اما دشمن داشتند .
غیر ازاین دعا، اذکار مختلف دیگری هم وجود دارد که دشمن خود را لعن کردند و گاهی هم مجبور شدندو علنا به خود دشمن گفته اند .
همه اهل بیت(ع) و به صورت اخص حضرت جواد (ع) ، صراحتا به خلیفه وقت اعلام کردند که جای حق را اشغال کرده است.
خود خلیفه هم این موضوع را خوب می داند که او پسر رسول الله است و حق با آل محمد است و هم قرآن و هم پیغمبر فرموده اند و تمام اسناد را رو کردند . ولی آنها تضییع کردند و کسی که غصب بر خلافت الهی می کند، لعنت خدا بر اوست .
داشتن دوست و دشمن به یک اندازه باید باشد. این از ملاک هایی است که عقیده شیعه را پا برجا نگه می دارد .
هیچ عالم درجه یک شیعه را در طول تاریخ پیدا نمی کنیم که بدون دشمن باشد. خیلی ها به شهادت رسیدند . یعنی دشمن خیلی جدی و مستحکم بوده است و این چیزی است که در زیارت عاشورا به عنوان اولین و کلی ترین و ریشه ای ترین درسی است که می گیریم .
اما زیارت عاشورا چهارده قسمت دارد . بخش اول سلام است . سلام هایی که خدمت امام حسین (ع) می دهیم .
بخش دوم بیان این قضیه است که کشته شدن امام و یارانش و اسارت خانواده اش یک اتفاق معمولی که ممکن است برای هر انسانی بیفتد، نبود. بلکه این حادثه از هر لحاظ فرق می کند. هم از لحاظ نسب که به پیغمبر می رسد و هم از این جهت که این خاندان از جانب خدا حق حکومت داشتند و جزء آل الله بودند و عصمت داشتند و هم اینکه از نظرعلم و تقوی، حتی به شهادت دشمنانشان از همه برتر بودند .
دیگران ظلم و خطای شخصی و اجتماعی مرتکب می شدند اما آنها هر گز به چنین لغزشی نمی افتند. در تاریخ نداریم که یکی از اصحاب و یاران نزدیک و یا امام حق کسی را ضایع کرده باشد . اینها عدالت داشتند و در زیارت عاشورا بیان می دارد که این مقام را دارا بودند و به شهادت رسیدند ومصیبتشان با همه مصایب متفاوت است .
مظلومیتشان تنها به این دلیل نبوده که با تعداد هفتاد و دو یار در مقابل یک سپاه هزاران نفری ایستادند. این فقط یک جنبه از این مظلومیت است .
سی هزار نفراز بدترین و فاسدترین آدم ها در مقابل هفتاد و دونفر ازبهترین انسانها . ظالم ترین آدم ها در لباس مسلمانی . اما در مقابل عالم ترین و با تقواترین انسانها . آنها همه دنبال مقام و دنیا و آسایش دنیایی خود بودند. اما این ها برای خدا قیام کردند و این موارد همه در زیارت عاشوراهست و بیان می کند که وقتی چنین اقلیتی ، ناجوانمردانه به این طرز فجیع شهید می شود، این مصیبت برای همه عالم سنگین است. چه درک کنند و چه درک نکنند .
دل همه می گیرد ، اما دلیلش را نمی دانند و می گویند دل گرفته است. اینکه مسلمان باشند یا غیر مسلمان فرقی نمی کند و هر کاری میکنند که این حالشان عوض شود . اما دلیل این غصه را نمی دانند . در اینجا گفته می شود دلیل این غصه این شهادت مظلومانه است که همه چیز را فراگرفته , اگر رنگ آسمان قرمز شود، همان اشک آسمان است که ما نمی بینیم. گاهی اشک آسمان آب باران است که همه آنرا می بینند.
گاهی واقعا باران قرمز می بارد اما صدها دلیل علمی برای آن نوع باران مطرح می کنند. اما درواقع آسمانهاهم به موقع عزاداری می کنند . همه طبیعت و زمین و آسمان و همه چیزهایی که بین خلایق هست، مصیبت امام حسین(ع) برایشان سنگین است.
اگر کمی فکر کنیم و اعتقاد داشته باشیم ، می پذیریم که اگر امام حسین (ع) به شهادت نمی رسید و حکومت می کرد، راه هدایت برای مردم مشخص می شد و ظالمان آن زمان و زمانهای بعدی از بین می رفتند و مردم در آسایش و رفاه زندگی می کردند.
اما این واقعه تنها با انسانها ارتباط ندارد .
همه طبعیت گیاهی جهان به هم خورده است . گیاهان انرژیی را که باید، تولید نمی کنند و ثمری را که باید، نمی دهند. خیلی از نسل های متنوع گیاهان از بین رفته است . چرا ؟
چون انسانها منحرف شدند و بخاطر خودخواهی ، به طبعیت فشار آوردند و جنگلها را از بین بردندو یا جابجایی هایی در ساختمان سازی و آزمایش های اتمی و کارهای دیگر کردند که حتی به گیاهان هم ضرر رسید .
نسل های زیادی از جانوران منقرض شده و در آسمان تعادل سیارات به هم خورده و چرخشهای مدارات فرق کرده است.
روزها و ماهها و سال ها را حتی با ساعتهای اتمی هم نمی توانند دقیق بسنجند. چون مدارات آن طور که باید حر کت نمی کنند.
زیرا عاملی روی همه اینها تاثیر گذاشته است که آن چیست ؟ مصیبت امام حسین (ع). (اگر چه کسی این امر را درک نمی کند .)
این انحراف ، ریشه تاریخیش این است که روزی حق از حقدار گرفته شده است . محقی که عالم و توانا بوده و می توانسته حکومت کند اما انسانی بی لیاقت را جانشین او کردند و از آن به بعد فساد را بین مردم رواج دادند .
اروپایی ها سگ را بیشتر از انسان دوست دارند. در انگلیس از مردم نظرخواهی کردند. هشتاد درصد آنها وقتی به سفر می روند دلشان برای هیچ فردی از خانواده تنگ نمی شود. از آن میزان، بیست درصد برای گربه و هشتاد درصد برای سگ خود دلتنگی می کنند !
چه کسی این تعادل را بهم زده است ودیگر هیچ تعادلی وجود ندارد؟
در نهایت انسان است و محبت دارد. اما محبتش را به یک انسان دیگر و حتی به خانواده خودنمی تواند برساند. ولی به یک حیوان ابراز
می کند. البته این فقط کم آوردن راه است و گرنه می دانند که سگ نمی تواند پذیرای محبتی باشد. سگ با شخصیت انسان فاصله زیادی دارد.
همه چیز تعادلش به هم خورده است . و این از جایی نشأت می گیرد. و آن هم مقابله ظالم و متکبر با «غدیر» است .
قبل از اسلام هم همینطور بوده است . حضرت موسی (ع) وقتی برای مدتی قوم خود را ترک می کند، سامری با یک گوساله ، مردم را منحرف می کند .
اما وقتی اسلام ظهور می کند، به لطف خداوند ، قبل از هر چیزی حساب مردم را صاف می کند و سفارش می کند که به دنبال دین باشید تا همه مشکلات حل شود . اما از آن به بعد اگر ظلمی شود( که شد) ، دیگر مسیر منحرف می شود و پیامبری نیست .
بعد از حضرت رسول (ص) ائمه می آیند. اما امام اول را هم به شهادت می رسانند، آن هم بعد از بیست و پنج سال که حقش را نمی دهند و بعد هم در یک اجبارات سیاسی قرار می گیرد و پنج سال حکومت می کند و بعد به شهادت می رسد .
امام حسن(ع) شش ماه حکومت می کنند و در طول حیاتشان ، سراسر رنج و مصیبت و شکنجه های روانی و محاصره های اقتصادی و سیاسی و فرهنگی بوده است و نهایتا به شهادت می رسند . بعد ایشان امام حسین (ع) که هفت یا هشت سالی هم در محاصره بوده اند ، از شر این مردمان فرار می کنند تا مردم را ارشاد کنند. آدم های مختلفی می فرستد تا بلکه این جماعت از خواب غفلت بیدار شوند . اما حاصلی ندارد و نهایتا ایشان نیز به شهادت میرسند. بعد از آن هم که دیگر ائمه بعنوان عالِم شناخته می شوند . یعنی پیداست که حق از همه اهل بیت ضایع شده پس مسیر منحرف شده است .
فرق شهادت امام علی (ع) و امام حسین (ع) این است که امام علی (ع) در قضایای سیاسی و پیچیدگی خاص جامعه به شهادت رسیدند. حاکم اسلامی بودند. اما وقتی نوبت به امام حسین (ع) می رسد، امام را بعنوان کسی که از دین خارج شده و کسی که جای امام را غصب کرده و بعنوان مرتد و اینکه باید کشته شود و تا کشته نشود اسلام نجات پیدا نمی کند، می شناختند .
حال این ترور شخصیت توسط کسی است که جای امام حسین (ع) را غصب کرده است .
به این دلیل کشته شدن امام حسین(ع) بسیار سنگین است و مصیبت بزرگی است برای همه عالم . در درجه اول انسانها و بعد طبیعت و آسمانها و زمین و حیوانات و گیاهان خسارت دیدند . یعنی اگر انسان کامل بر کره ی زمین حکومت کند، همه چیزی سرجایش خواهد بود .
یک بحث معنوی اینجا مطرح می شود که عذاب الهی یک فرد خاصی را مدنظر دارد و قهر خداوند شامل حال جمع زیادی میشود و همه را از بین میبرد .
مثلا در یک کشور اسلامی وقتی اروپاییان برای تفریح به سواحل آسیایی و گرم آن می آیند، سه متر برف می آید . اینها دلیل معنوی و پشت پرده دارد. دلیل مادی آن است که کسی که حاکم برجهان است ، زور می گوید و همه چیزی را بهم زده ومی خواهد بمب اتم داشته باشد و برای رسیدن به آن صدها آزمایش هسته ای انجام میدهد و این آزمایشات جو را تحت تاثیر قرار می هد و پدیده های عجیبی را باعث می شود.
چندین میلیون خودرو تولید می شود ، چون می خواهند پولدار شوند. ماشینها زمین را آلوده می کنند، آب و هوا تغییر می کند، فصل ها بهم میخورند . اینها برای این است که جابجایی نادرست بوده است.
حال اگرکسی انسان کاملی رابکشد، آن هم اینقدر مظلومانه ، باید هم به این مصیبتهای بزرگ دچار شد . به همین خاطر همه ادیان می گویند یک مصلح و کسی که روزی به زندگی سلامتی بخشد، وجود دارد و همه به ظهورمنجی و امام آخر الزمان قائل هستند . و هر دینی برای آن نامی گذاشته است . اما آنهایی که کجروی می کنند ، خودشان هم خوب می دانند که رئیس جمهور و بقیه سران آنها ناحق بوده اند و اصلا لیاقت نداشته اند . رئیس جمهوری که پنج دقیقه هم نتواند برای مردم شفاهی صحبت کند، چگونه توانایی حکومت دارد و و لایق این پست و مقام است و حال آنکه خود اختیاری ندارد و از پشت پرده دستور می گیرد .
شناخت امام زمان (عج) بستگی به شناخت دشمنش دارد . باید یزید عصر خود را بشناسیم . و اگر این آگاهی را نداشته باشیم ، ما هم در جناح مخالف قرار می گیریم .
صبح ظهور نزدیک است . شاید همین اولین جمعه ندای «انا المهدی» را بشنویم . ما باید ایشان را بشناسیم و این طور نیست که یکباره آسمان شکافته شود تا همه بفهمند که امام زمان ظهور کرده اند .
مثلا در افغانستان چندین دفعه قیام شد . اول که بدست شوروری و بعد شاه مسعود آمد. بعد اسماعیل و بعد ربانی و سپس طالبان وبعد امریکا و ... در عراق هم همین اتفاقات افتاد. قبل و بعد از صدام ، سه یا چهار نفر قیام کردند. مثلا یکی صدر بود که حرم امیرالمومنین (ع) را محافظت می کرد و مانع ورود آمریکایی ها به حرم شریف شد. او از حرم امام علی (ع) شروع به قیام کرد. امام زمان (عج) از جایی دیگر، از یمن و یا مکه شروع می کنند . در ایران هم همینطور . اینجا منطقه ای است که مربوط به ظهور امام زمان (عج) می شود .
امام زمان هم یک روز می آید و حرف می زند و عده ای طرفداری می کنند و درگیری بوجود می آید . نه اینکه یک شخصیت عجیب و غریب باشد و هیکل عجیبی داشته باشد. اینگونه نیست ولی عصر (عج) هم یک انسان کامل است که از بین همین مردم قیام می کنند و یارانش هم از بین همین مردمند . اگر بیاید ما نمی دانیم که کدام است و اخبار ممکن است گوناگون باشد. آنکه باید بشناسد ما هستیم و برای شناخت امام عصرخود باید دشمن او را بشناسیم تا هر جا لازم باشد با او دشمنی کنیم و در غیر اینصورت دین ما ناقص است و نتیجه هم این است که امام زمان را تشخیص نخواهیم داد .
اگر ایشان در طول عمر ما تشریف بیاورند فبه المراد و گرنه ما با دین شیعه از دنیا نرفته ایم . باید عقایدمان را کامل کنیم تا امام خود را بشناسیم . شناخت امام زمان به شناخت خودش وشناخت دشمنش بستگی دارد .
زیارت عاشورا این آموزش را به ما می دهد .
امید است که زیارت عاشورا را به عنوان یک دعایی که می شود با آن تضرع کرد نگاه نکنیم . بلکه درس ها از آن یاد بگیریم .
فراز اول این زیارت سلام بر امام حسین (ع) است با صفات مختلف و نَسَب های مختلفی که ایشان دارند، تا شخصیت همه جانبه امام را بشناسیم و بدانیم که به یک شخصیت معمولی سلام نمی کنیم . بلکه به پسر رسول الله (ص) و امیرالمومنین (ع) و حضرت زهرا (س) که خون خداست سلام می کنیم و در قسمت دوم هم بحث مصیبت را بیان می کند که امام حسین ( ع) چون از همه شخصیتها بالاتر است و انسان کاملی ست ، مصیبیت او هم از همه برتر است . که فقط متعلق به انسانها نیست ، بلکه همه چیز را تحت تاثیر قرار می دهد.
تا وقتی که امام زمان (عج) بیاید و حق را به حقدار برساند تا همه چیز به شکل تعادل خود باز گردد .
والسلام
 

.:::::::: بسم الله الرحمن الرحیم ::::::::.

٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭

٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭ ٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭

.::::::::ж الهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم ж::::::::.