مرحوم شیخ صدوق و برخی دیگر از بزرگان آورده اند:
روزی حضرت امیرالمؤمنین ، امام علی علیه السلام در جمع بسیاری از مردم
سخنرانی می نمود؛ در ضمن فرمایشات خود، خطاب به مردم کرد و اظهار داشت :
ای مردم ! پیش از آن که من از بین شما رحلت نمایم و مرا از دست دهید، آنچه
می خواهید سؤ ال کنید و جویا بشوید تا از علوم من بهره مند گردید. از بین
افراد جمعیّت ، شخصی به نام صعصعه بن صوحان از جای برخاست و سؤ ال کرد: یا
امیرالمؤمنین ! دَجّال چگونه و در چه زمانی خارج می شود؟ امام علی علیه
السلام در جواب فرمود: پیش از خروج دجّال ، علائم و نشانه هائی است که یکی
پس از دیگری ظاهر و واقع خواهد شد، از آن جمله : مردم نسبت به نماز بی
توجّه شده و کارهای دنیا و امور شخصی را در أولویّت قرار می دهند، نسبت به
امانت بی اعتنا گشته و سهل انگاری می کنند، دروغ و دروغ گوئی را حلال و
توجیه می نمایند؛ و نیز رباخواری شایع و عادی گردد. مردم ساختمان ها را
محکم و مجلّل بنا می کنند، دین و احکام شریعت را با دنیا و اموال آن
مبادله می نمایند، افراد سفیه و بی خرد برای اجراء امور جامعه برگزیده می
شوند، زنان در مسائل مختلف مورد مشورت قرار می گیرند، دید و بازدید
خویشاوندان با یکدیگر قطع می گردد. و پیروی از تمایلات و هواهای نفسانی
انجام می پذیرد؛ و خونریزی ، عادی و ساده گردد، حلم و بردباری مذموم و به
ظلم و تجاوز فخر و مباهات شود. رؤ ساء و حکماء، اشخاصی فاجر و فاسق باشند،
کارگزاران و گردانندگان امور جامعه ، افرادی ظالم و بی باک خواهند بود؛ و
عارفان عالم ، نسبت به دین خائن باشند؛ قاریان ، قرآن را وسیله معاش و
خودنمائی قرار دهند، شهادت و گواه ناحقّ رایج گردد، تهمت و ارتکاب گناه
عادی و ساده باشد. قرآن را - فقط - زیبا بنویسند و زیبا بخوانند (بدون آن
که توجّهی به معنا و محتوای آن داشته باشند؛ و نیز بدون آن که در امور
زندگی و موقعیّت کاری خود، مورد عمل قرار دهند)، مساجد و عبادتگاه ها
مزیّن و مجلّل - ولی بی محتوا - باشد، دل ها از یکدیگر جدا و بلکه مخالف
همدیگر گردند، عهد و وفا اهمیّتی نداشته ؛ و زن ها با مردان در امور
اقتصادی و تجاری مشارکت نمایند. افراد فاجر و فاسد - بجهت ایمنی از شرّشان
- مورد احترام قرار می گیرند، دروغ گویان تصدیق و تاءیید می شوند، هرکس
نسبت به دیگری بدبین و مشکوک می باشد؛ و به همدیگر جسارت و توهین روا
داشته و انجام می دهند، زنان سوار اسب و موتور، دوچرخه و... می شوند؛ و
همچنین از جهت قیافه ، زنان و مردان شبیه یکدیگر می گردند. برای هر قضیّه
و جریانی شهادت دهند، بدون آن که در جریان امر و یا از واقعیّت خبر داشته
باشند و یا بدانند که حقّ با کیست . مردم احکام و مسائل دین را می آموزند
نه برای دین ، بلکه برای دنیا و معاش ، آن ها دنیا و متعلّقات آن را
باارزش و عظیم بدانند؛ ولی آخرت را بی ارزش و هیچ محسوب نمایند. گرگان
صفتان ، لباس میش بر تن کنند؛ ولی دل ها و درون آن ها متعفّن و فاسد باشد.
سپس حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات اللّه علیه افزود: در یک چنین زمانی هرکس
و هر مؤمنی به دنبال پناهگاهی می گردد؛ در آن هنگام دجّال ظهور و خروج می
کند، در حالی که چشم راست ندارد و چشم چپش در پیشانی او همچون ستاره صبح
می درخشد، در پیشانیش نقش کافر می باشد. او سوار بر الاغی سفید رنگ خواهد
بود و به سوی شامات حرکت می کند و در محلّی به نام بیداء - که بین مکّه
معظّمه و مدینه منوّره واقع شده است - درون زمین فرو می رود؛ و تمام
تابعین و پیروان او حرام زاده هستند. سپس امام زمان علیه السلام ظهور و
قیام می نماید؛ و نیز حضرت عیسی مسیح علیه السلام حضور می یابد و پشت سر
او نماز می خواند. همچنین مرحوم شیخ مفید آورده است : امام جعفر صادق علیه
السلام فرمود: پیش از آن که حضرت قائم - آل محمّد علیهم السلام - قیام و
ظهور نماید؛ بجهت زیادی معصیت و گناه ، مردم به وسیله آتش و نور سرخی که
در آسمان نمایان می شود مورد زجر و سختی قرار می گیرند، در بغداد و بصره
خَسف و نقصان به وجود آید، در بصره خونریزی شود و ساختمان هایش خراب و اهل
آن فانی گردند، در عراق خوف و وحشتی حاکم شود که راه فرار و نجاتی بر آن
ها نباشد.
چهل داستان و چهل حدیث از امام زمان(ع)/ عبدالله صالحی