خدا خواست اسم یوسف بماند ولی ...

یک روز برادران یوسف آن بزرگوار را از دامن پدر ربودند و به بیابانها بردند و به چاه انداختند، تا نامی از یوسف نباشد و اثری از آثار او به چشم نخورد، ولی دست قدرت و توانایی خداوند بزرگ مقام یوسف را به جائی می‎رساند که برادرانش با یک دنیا تواضع و فروتنی از آن بزرگوار تقاضای ارزاق و صدقه می‎نمایند و مهم‎تر از آن اینکه آن بزرگ مرد (یعنی یوسف (ع)) در صدد هیچ گونه انتقام‎جوئی از آنان برنیامد، او نه تنها انتقام‎جوئی نکرد، بلکه چنانکه در آیه 92 آمده نوید آمرزش نیز به ایشان داد و مثال روشن آن در عصر خود ما نیز جلوه‎گر بود، چه اینکه در زمان طاغوت، رژیم پهلوی از پخش پوسترهای عکس و متن سخنان حضرت امام خمینی( ره) جلوگیری می‎نمودند و به زعم باطل خویش با این کار خود می‎خواستند که نامی از امام خمینی باقی نماند ولی بالعکس دست قدرت و توانای خداوند بزرگ تعلق گرفت که نام او زبان زد دنیا و عکس او روی اسکناس‎ها قرار گیرد.
آری چه خوب گفته‎اند:
مدعی خواست که از بیخ کند ریشه ما
غافل از آنکه خدا هست در اندیشه ما